Είναι κάποια συγκροτήματα τα οποία σημαδεύουν γενιές ολόκληρες. Είναι κάποιες μπάντες οι οποίες είναι χρόνια μπροστά σε σχέση με τη μουσική της χώρας τους. Είναι κάποιες μπάντες για τις οποίες πρέπει να είμαστε όλοι περήφανοι εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μια από αυτές, ίσως η σημαντικότερη, είναι οι Τρύπες. Για μένα η καλύτερη ροκ μπάντα που έβγαλε αυτή η χώρα.
Με ήχο που θυμίζει τους τεράστιους “Gang of four”, με το χαρακτηριστικό Σ του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Γιάννη Αγγελάκα, με τις παλαβές συνθέσεις του μπασίστα Γιώργου Καρρά, οι Τρύπες έγιναν από τις πιο εμπορικά επιτυχημένες μπάντες του εναλλακτικού ήχου και ενέπνευσαν πάρα πολλά σχήματα της εποχής. Κάτι τρομερά δύσκολο για τη χώρα που ζούμε (όπου ότι δεν είναι τσιφτετέλι δεν είναι και μουσική).
Με τον Αγγελάκα τραγουδιστή και στιχουργό, με τον Καρρά στο μπάσο, με τον Κανατίδη στην κιθάρα (που στην πορεία αντικαταστήθηκε από τον Μπάμπη Παπαδόπουλο) και τον ντάμερ τον Κώστα Φλωροσκούφη η μπάντα ξεκίνησε την τρελή πορεία της το 1983.
Το 1984 ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ (Τρύπες) στο στούντιο Αγροτικόν με τη βοήθεια του Νίκου Παπάζογλου και το 1985 τον ύμνο «ταξιδιάρα ψυχή» με την Ano kato records. To 1987 ηχογραφούν και το 2ο άλμπουμ τους «πάρτι στο 13ο όροφο» με δανεικά από το Σπύρο Βερούδα.
Οι Νεαπολίτες Θεσσαλονικείς δε σταματάνε, προφανώς, εκεί! Μετά την αντικατάσταση του Φλωροσκούφη από το Γιώργο Τόλιο, υπογράφουν συμβόλαιο με τη Virgin. Αυτό ήταν! Οι Τρύπες, με την τρέλα που κουβαλούσαν, είχαν δημιουργήσει ένα πιστό παλαβό κοινό στη Θεσσαλονίκη και συνέχιζαν στην Αθήνα.
Η πανελλήνια φήμη του συγκροτήματος ήταν πλέον γεγονός. Στη μπάντα μπήκε ως 2η κιθάρα ο Ασκληπιός Ζαμπέτας και η αλμπουμάρα «στον Παράδεισο» κάνει την εμφάνισή της, δείχνοντας ότι οι Νεαπολίτες είχαν πολλά να δώσουν ακόμα, ξεκινόντας και εμφανίσεις στο εξωτερικό.
Συνεχίζουν την πορεία τους με το «Εννέα πληρωμένα τραγουδάκια», όπου η μουσική τους πλέον γίνεται γνωστή σε όλους τους Έλληνες. Οι μουσικές αναζητήσεις προφανώς δε σταματάνε εκεί και με το άλμπουμ «υπέροχο τίποτα» βάζουν και άλλα όργανα στη δουλεία τους (τσέλο, ακορντεόν, κοντραμπάσο, συνθεσάιζερ).
Το 1994 ηχογραφούν στο «Ρόδον live» το άλμπουμ «κράτα το σόου μαιμού». Το 1996 ακολουθεί η αλμπουμάρα «κεφάλι γεμάτο χρυσάφι» και το 1999 το εκπληκτικό «μέσα στη νύχτα των άλλων» που είναι και το κύκνειο άσμα τους.
Το 2001 το συγκρότημα διαλύεται μετά την απόφαση του Γιάννη Αγγελάκα να συνεχίσει μόνος του με νέους πειραματισμούς (με παρέα τους Επισκέπτες, τον τρελόγερο Ντίνο Σαδδίκη, το Βελιώτη και πλέον τις 100οC).
Τι μας άφησαν οι Τρύπες; Τραγουδάρες! Αλμπουμάρες! Σημάδεψαν φουρνιές ολόκληρες και απέδειξαν σε όλο τον κόσμο ότι στην Ελληνική μουσική σκηνή χωράνε και άλλα είδη εκτός του τσιφτετελιού.
Α και να θυμάστε. Τρύπες δεν είναι μόνο το «ταξιδιάρα ψυχή». Τρύπες είναι το «ερωτευμένοι σχιζοφρενείς», Τρύπες είναι το «αυτοκρατορία των ανάπηρων», Τρύπες είναι το «λα λα λα λα», Τρύπες είναι το «ακούω την αγάπη», Τρύπες είναι το «διψάω σαν ψάρι στο βυθό», Τρύπες είναι το «γιορτή» και βεβαίως το «κανονικά παιδιά»… που τελικά ποτέ δε μάθαμε αν πεθαίνουν κανονικά.
Το super hit:
Το διαμαντάκι:
