A.k.a. Δημήτρης Πολιούδης ή Zimmy Lips (γυρνάει και στα δύο)
Μια φορά κι έναν καιρό (που μπορούμε να προσδιορίσουμε πολύ στο περίπου μέσα στο 2015), ξύπνησε ο πρίγκηπας Zimmy και αποφάσισε ότι ήθελε να δείξει στον κόσμο τα “παιδιά” του, που τόσα χρόνια κρατούσε κρυφά…
Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε σόλο και κάπου στην πορεία ένωσε δυνάμεις και όνειρα με τον κύριο Κωνσταντίνο (a.k.a. Lostinthe των Psychedelic Trips To Death) για να φέρουν στα αυτιά μας αυτές τις ομορφιές.
Πέρα από αυτό το ιδιαίτερο όνομά τους που δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο, οι Vagina Lips εντυπωσιάζουν με τον ήχο τους. Μας ταξιδεύουν πίσω στα τέλη των 80s, όταν ο κόσμος θεώρησε πως το shoegaze πέθανε… Δεν υπολόγισαν όμως ότι κοντά στα 30 χρόνια αργότερα θα “ξαναγεννιόταν” ανανεωμένο φυσικά, και με στοιχεία garage, alternative, new wave και dark wave, ενταγμένα σε ένα αρμονικό σύνολο.
Όταν τους πρωτοάκουσα μου ήρθαν αμέσως στον νου οι Joy Division, ενώ παρουσιάζουν αρκετές διαφορές. Ίσως και κάτι από Cure. Γενικότερα όμορφη “βρετανίλα” (με τον σκοτεινό της ήχο και ό,τι αυτό συνεπάγεται), αλλά σε έναν ωραίο συνδυασμό με τη σκηνή του Seattle.
Εγώ τουλάχιστον αυτό ένοιωσα…
Δισκογραφικά οι Vagina Lips μπήκαν στην “πρίζα” και μέσα σε δύο χρόνια έχουν ηχογραφήσει και κυκλοφορήσει από τη Mo.Mi. Records σε digital μορφή τα ακόλουθα: το ντεμπούτο mini album “Youth in Chaos” (Μάρτιος 2016), το “Athanasia” (Αύγουστος 2016), το 3-track “Decadent Life” (Νοέμβριος 2016), το “Elixir” (Μάρτιος 2017), το cover album “No Career” (Μάρτιος 2017), που περιλαμβάνει και την εκπληκτική διασκευή στο “Love will tear us apart” των Joy Division, το “Vernorexia” (Μάιος 2017) και, τέλος, το “Lust for Trash” (Ιούνιος 2017). Αναμένουμε τη συνέχεια!
Συναυλιακά το σχήμα, ανάμεσα στις ατέλειωτες διαδοχικές ηχογραφήσεις, είναι αρκετά ενεργό, με εμφανίσεις σε μεγάλα stages και στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό. Έχουν μοιραστεί τη σκηνή με καταξιωμένους Έλληνες και ξένους μουσικούς, όπως ο Monsieur Minimal, οι Black Heart Procession και πολλοί άλλοι, καθώς μετρούν και συμμετοχές σε μεγάλα φεστιβάλ.
Ας μιλήσει όμως η εκκεντρικότητα, εν αναμονή του επόμενου βήματος, καθώς θα ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
Το super hit:
Το διαμαντάκι:
