Πάρα πολύ καιρό είχε να με ενθουσιάσει τόσο πολύ σειρά όσο η καινούρια παραγωγή του Baz Luhrmann για το Netflix, The Get Down, τα έξι πρώτα επεισόδια της οποίας δόθηκαν στην κυκλοφορία τον περασμένο Αύγουστο, με τα υπόλοιπα έξι να δίνονται στην κυκλοφορία σύμφωνα με τις πληροφορίες που βρήκα στο διαδίκτυο, κάποια στιγμή μέσα στο 2017.
Το περίεργο είναι ότι, παρότι όπως σας είπα ενθουσιάστηκα ιδιαιτέρως με τις περιπέτειες των ηρώων, το The Get Down δεν είναι από τις καλύτερες σειρές που έχω δεί, ενώ δεν εμπίπτει καν στα συνηθισμένα γούστα μου. Πρόκειται για μια μίξη μιούζικαλ και σαπουνόπερας.
Η ιστορία που αφηγείται η σειρά εκτυλίσσεται στο Bronx της Νέας Υόρκης στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Μια παρέα νεαρών παιδιών προσπαθεί να ξεφύγει από την υποβαθμισμένη περιοχή της Μητρόπολης της Ανατολικής Ακτής, έχοντας ως όχημα τη μουσική.
Κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ο Ezekiel (Justice Smith) , ένα παιδί από το ghetto του Bronx, ο οποίος είναι κι ο αφηγητής της ιστορίας ουσιαστικά και μάλιστα με έναν ιδιαίτερα πρωτότυπο τρόπο. Το πρώτο πλάνο της σειράς τοποθετείται σε μια Hip-Hop συναυλία του 1996, όπου ο MC ξεκινά μέσω του τραγουδιού του την εξιστόρηση των γεγονότων. Από εκεί και πέρα, κάθε αναδρομή στα προηγούμενα επεισόδια στην αρχή κάθε καινούριου, γίνεται με τη μορφή ραπαρίσματος στη συναυλία.
Η ιστορία του Ezekiel λοιπόν αφορά το πώς γνωρίζει το μέντορά του στο Hip-Hop, το οποίο κάνει τα πρώτα του βήματα εκείνη την περίοδο, τον Shaolin Fantastic (Shameik Moore), τοπικό βαποράκι, κορυφαίο γκραφιτά της περιοχής και εκκολαπτόμενο DJ, στο πλευρό του εκ των πιονιέρων της Hip-Hop, Grandmaster Flash, πως ανακαλύπτει το ταλέντο του με το μικρόφωνο στο χέρι σε κάποιο από τα Block Parties που λαμβάνουν χώρα στο Bronx. Τα Block Parties, για όσους δε το γνωρίζουν, είναι οι τόποι γέννησης και τα πρώτα υποτυπώδη live Hip-Hop στη δεκαετία του ’70 και τις αρχές του ’80 στις ΗΠΑ.
Ο Ezekiel λοιπόν κι ο Shaolin, μαζί με τα 3 αδέρφια φίλους του πρώτου, τον Ra-Ra, τον Boo-Boo και τον Dizzee (Skylan Brooks, Tremaine Brown Jr και Jaden Smith αντίστοιχα), δημιουργούν το δικό τους crew που αφοσιώνεται στα 4 στοιχεία του Hip-Hop (για όσους δε τα γνωρίζουν, είναι: το DJ’ing, το MC’ing, το Graffiti και το B’Boying ή Breakdance, όπως έχει επικρατήσει να το φωνάζουμε στην Ελλάδα). Από κεί και πέρα ξεκινά η μάχη των ηρώων μας για να γίνουν γνωστοί, παράλληλα με τις υποχρεώσεις του ιδιαιτέρως προικισμένου νοητικά Ezekiel, τον οποίο προορίζουν οι οικείοι του για μεγάλα πράγματα, έξω από το Ghetto. Εκτός αυτού, παρακολουθούμε και την εξέλιξη του ειδυλλίου του με τη Mylene Cruz (Herizen F. Guardiola).
Η Mylene είναι ο δεύτερος πυλώνας γύρω από τον οποίον εξελίσσεται βασικά η ιστορία. Πρόκειται για τη χαριτωμένη και ιδιαιτέρως καλλίφωνη κόρη του καθολικού Πορτορικανού πάστορα της ενορίας, η οποία έχει κεντρικό ρόλο στην εκκλησιαστική χορωδία της κυριακάτικης λειτουργίας και η οποία επιθυμεί διακαώς να γίνει αστέρι της Disco, η οποία είναι το πιο hot είδος στα clubs της Νέας Υόρκης εκείνη την εποχή. Με τη βοήθεια των φιλενάδων της Regina (Shyrley Rodriguez) και Yolanda Kipling (Stefanee Martin) και του θείου της, του προσώπου της κοινότητας και εκπροσώπου της, παρότι δεν είναι εκλεγμένος, στην επικοινωνία με τις τοπικές αρχές, του Francisco “Papa Fuerte” Cruz (Jimmy Smits), η Mylene καταφέρνει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των κυνηγών ταλέντων. Το βασικό της βέβαια εμπόδιο, είναι ο υπερσυντηρητικός πατέρας της, ο πάστορας Ramon Cruz (Giancarlo Esposito), ο οποίος φυσικά δε θέλει ούτε να ακούσει για καριέρα τραγουδίστριας για την κόρη του.
Το The Get Down είναι εκτός από μιούζικαλ και μια αναδρομή στις απαρχές αυτού που αργότερα έγινε ένα ολόκληρο μουσικό και κοινωνικό κίνημα, του Hip-Hop. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Nas υπογράφει επίσης την παραγωγή της σειράς, η οποία μας γνωρίζει πολλά νέα πρόσωπα. Έμεινα προσωπικά ως θεατής πολύ ευχαριστημένος από την προσπάθεια των νεαρών ηθοποιών. Τόσο οι κεντρικοί ρόλοι του Ezekiel και της Mylene, όσο και οι υποστηρικτικοί των υπόλοιπων παιδιών, έχουν αρκετά καλές και προσεγμένες ερμηνείες, χωρίς πολλές υπερβολές. Επίσης, τα κομμάτια στα οποία οι ηθοποιοί τραγουδούν είναι άρτια μουσικά και αισθητικά. Πέραν του νέου αίματος, ικανοποιημένο με άφησαν και οι παλιοσειρές Giancarlo Esposito, Jimmy Smits (τον οποίο, όπως έγραψα και στο facebook, θεωρώ πλέον τον πιο γαμάτο τύπο στην αμερικάνικη τηλεόραση) και Michel Gill, στο ρόλο του Mr. Gunn, ενός οικονομικού κολοσσού, εκ των ισχυρότερων ανθρώπων στη Νέα Υόρκη. Επιπλέον, αξιοπρεπέστατη είναι η σκηνοθεσία της σειράς, από την ομάδα σκηνοθετών που ανέλαβαν το έργο, η οποία αποτελείται από τους Ed Bianchi, Baz Luhrmann, Andrew Bernstein και Michael Dinner. Πέραν της αρτιότατης απεικόνισης της πόλης και της ατμόσφαιρας του Bronx της δεκαετίας του ’70, η σκηνοθετική ομάδα καταφέρνει να σε ταυτίσει με τους ήρωες, σε σημείο να ενθουσιάζεσαι και να πανηγυρίζεις μαζί τους κάθε φορά που ενθουσιάζονται για κάτι.
Συνολικά, όσοι από εσάς (και ξέρω ότι είμαστε κάμποσοι), έχετε σύνδεση και γουστάρετε τη Hip-Hop κουλτούρα, όποιο από τα στοιχεία της κι αν σας εμπνέει, αφήστε ότι κάνετε και βάλτε να δείτε ΤΩΡΑ το The Get Down. Πιστέψτε με, δε θα μείνετε απογοητευμένοι.
