Τι ωραίο πράμα να ανεβαίνεις την Κλεάνθους και να βλέπεις παντού χαρούμενα πρόσωπα ντυμένα στα ασπρόμαυρα να προχωρούν πλάι σου.
Τι ωραίο πράμα να περνάς έξω από το γήπεδο και να βλέπεις πιτσιρίκια να χαμογελάνε πιάνοντας το χέρι του πατέρα τους και να μπαίνουν στην Τούμπα.
Τι ωραίο πράμα να βλέπεις μετά από χρόνια, σε ματς που δε θεωρείται ντέρμπι από τους περισσότερους, ατέλειωτες σειρές έξω από τα εκδοτήρια.
Τι ωραίο πράμα να βλέπεις τις καντίνες γεμάτες από χαμογελαστούς κρεατοφάγους συνοπαδούς σου.
Τι ωραίο πράμα να περνάς έξω από το σύνδεσμο της Τούμπας και να μη βλέπεις τους συνδεσμίτες με τα κλασικά στραβωμένα τους μούτρα αλλά να τους βλέπεις γελαστούς και να κάνουν σα μικρά παιδιά.
Τι ωραίο πράμα να πονάνε τα πόδια σου και με το ζόρι να προσπαθείς να μείνεις ξύπνιος από την κούραση της δουλειάς και αυτή η ομάδα να σε κάνει κατά τη διάρκεια του ματς να χοροπηδάς και να φωνάζεις σα να είσαι ξανά 16 χρονών!
Τι ωραίο πράμα αυτό το αγχωτικό ματς να τελειώνει με τον κόσμο να φωνάζει «ΠΑΟΚ ΕΛΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΣΟΥ» και «ΠΩΠΩΠΩ ΠΩΠΩΠΩ ΜΙΑ ΠΑΟΚΑΡΑ»!
Αυτός είναι ο ΠΑΟΚ που θέλουμε να βλέπουμε! Αυτός είναι ο ΠΑΟΚ που ονειρευόμαστε! Ένας ΠΑΟΚ που δε φοβάται τίποτα, ένας ΠΑΟΚ που ακόμα κι αν μείνει πίσω στο σκορ θα αντιδράσει και θα τελικά θα νικήσει. Ένας ΠΑΟΚ που σε κάνει να ανυπομονείς να ξαναπάς γήπεδο. Ένας ΠΑΟΚ σε κάνει να νιώθεις σίγουρος ότι οτιδήποτε κι αν γίνει δε θα χάσει!
Πρώτη φορά είδα στη ζωή μου να μπαίνει παίκτης με τόση τρέλα μέσα στο γήπεδο και να σκοράρει κι όλας. Πολύ ωραίο να βλέπεις επιθετικό που μόλις πήρες μεταγραφή να μπαίνει και να βάζει σε δευτερόλεπτα γκολ. Πολύ ωραίο να βλέπεις την ομάδα σου να προσφέρει θέαμα και όχι να παίζει για να κερδίσει μισό μηδέν.
Όμως προσοχή! Όπως κάθε ομάδα έτσι κι αυτή κάποτε θα χάσει. Πρέπει να είμαστε στο πλευρό της και τότε. Δεν πρέπει να ακούσουμε τους ρουφιάνους που περιμένουν σαν όρνια την πρώτη ήττα για να φτύσουν δηλητήριο στα ραδιόφωνα και στα site. Στήριξη ΜΟΝΟ στήριξη στον Ίβιτς και τους παίκτες του!
