Όλοι έχουμε ακούσει ή διαβάσει για τη μάχη των Θερμοπυλών. Όλοι ξέρουμε για την ηρωική αντίσταση των Σπαρτιατών και των συμμάχων τους που έπεσαν μέχρις ενός αντιμετωπίζοντας έναν πολλαπλάσιο Περσικό στρατό. Πόσοι ξέρουμε όμως ότι και οι Πέρσες είχαν και αυτοί τις δικές τους Θερμοπύλες; Πόσοι ξέρουμε ότι και αυτοί πολέμησαν ηρωικά και πόσοι ξέρουμε ότι και αυτοί έπεσαν μέχρις ενός;
Βρισκόμαστε στο 330 π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος με το μεγαλύτερο στρατό που έχουν μαζέψει οι Έλληνες στη μέχρι τότε ιστορία τους εισβάλει στην Περσία κατακτώντας τη μία πόλη μετά την άλλη και κερδίζοντας τους Πέρσες στη μία μάχη μετά την άλλη, με σημαντικότερες τη μάχη της Ισσούς και των Γαυγαμήλων όπου ο τσάκαλος με τα στρατά του τους διέλυσε. Ο Δαρείος ο 3ος, ο βασιλιάς των Περσών δολοφονείται και το ηθικό των ακολούθων του καταρακώνεται.
Μετά από αυτές τις νίκες οι Μακεδόνες με τους συμμάχους τους κατέλαβαν τη Βαβυλώνα αμαχητί. Μετά από μερικές τσαχπινιές που κάνανε οι Έλληνες με τις Περσίδες και τα κρασιά της Βαβυλώνας ο Αλέξανδρος την ψιλιάστηκε ότι πρέπει να τους βγάλει ξανά στο δρόμο, γιατί είτε ο στρατός του θα γινόταν ένας όχλος αλκοολικών, είτε θα κολλούσαν όλοι σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Επόμενος στόχος των 17.000 Ελλήνων λοιπόν η Σούσα, μια από τις κυριότερες πόλεις της Πέρσικης αυτοκρατορίας.
Οι Πέρσες της Σούσας αποφάσισαν λοιπόν να παραδοθούν και να δώσουν στους Μακεδόνες και τους συμμάχους τους 50.000 αργυρά τάλαντα, πολυτελή σκεύη και πολύτιμα αντικείμενα τα οποία ανήκαν στον Δαρείο, σωρούς πορφύρας και ελληνικά λάφυρα από την εποχή της εκστρατείας του Ξέρξη, μαζί με τους χάλκινους ανδριάντες των τυραννοκτόνων Αρμόδιου και Αριστογείτονα, που έστειλε ο Αλέξανδρος στην Αθήνα (έτσι γιατί ήτανε large). Ωστόσο, ο Αλέξανδρος βιάζεται να κινηθεί για τις βασιλικές πόλεις της Περσίδας, πόλεις αναπόσπαστα δεμένες με την κυριαρχία επί της Περσίας. Τακτοποιεί γρήγορα τα της Σούσας (για να μην το ρίξουν τα στρατά του πάλι στην κραιπάλη κυρίως), παραχωρεί στη μάνα και τα παιδιά του Δαρείου ως μόνιμη κατοικία τα ανάκτορα και τη βασιλική αυλή, καθώς και λόγιους για να μάθουν Ελληνικά.
Με την είσοδο προς την ορεινή περιοχή διάπλατα ανοιγμένη, ο Αλέξανδρος απέστειλε τον Παρμενίωνα με τους βαρύτερα οπλισμένους από τους συμμάχους των Μακεδόνων, τους Θεσσαλούς ιππείς και τα μεταγωγικά από τον αμαξιτό δρόμο, ενώ ο ίδιος ακολούθησε μαζί με τους Μακεδόνες πεζούς, το ιππικό, τη σωματοφυλακή του, τους σαρισσοφόρους και τους τοξότες έναν συντομότερο και δυσκολότερο δρόμο, ως τις Περσίδες Πύλες, οι οποίες αποτελούσαν και το φυσικό πέρασμα ανάμεσα στην Περσίδα και τη Σούσα.
Για να μην τα πολυλογούμε εκεί που έφτασε ο Αλέξανδρος έπρεπε να κάνει ολόκληρους κύκλους για μήνες για να φτάσει στην Περσίδα αν δεν περνούσες από τις Περσίδες Πύλες. Εκεί τον περίμενε όμως ένας στρατός από 2.000 βαριά οπλισμένους Πέρσες (ότι απέμεινε από τους τρομερούς Αθάνατους μετά τη μάχη των Γαυγαμήλων), 700 ιππέων και αρκετών χιλιάδων ακόμα τοξοτών και κατοίκων της Περσίδας οι οποίοι έφτασαν εκεί με ότι μπορούσαν να πάρουν στα χέρια τους και να χρησιμοποιήσουν ως όπλο.
Ο Αλέξανδρος με το στρατό του επιτέθηκαν ξανά και ξανά και ξανά εναντίον των Περσών όμως το αποτέλεσμα ήταν πάντα ίδιο, οπισθοχώρηση. Οι Αθάνατοι δεν έλεγαν να δώσουν ούτε μέτρο εδάφους, ενώ οι τοξότες με τους κατοίκους της Περσίδας έριχναν στους Έλληνες βροχή από βέλη και πέτρες. Κατά τη διάρκεια κάθε οπισθοχώρησης οι ιππείς των Περσών εξορμούσαν από τα στενά και χτυπούσαν την οπισθοφυλακή των Ελλήνων. Όλη αυτή η κατάσταση, που θυμίζει εξωφρενικά τις Θερμοπύλες, ανάγκασε τον Αλέξανδρο να καθυστερήσει 1 μήνα!
Μετά από ένα μήνα συμπλοκών ξαφνικά γίνεται άλλο ένα περιστατικό που θυμίζει τρομερά Θερμοπύλες. Στον Αλέξανδρο εμφανίζεται ο «Πέρσης Εφιάλτης» (κάποιος γιδοβοσκός κατσικανιάρης αναλόγου επιπέδου χλαπατσοσύνης με τον Εφιάλτη) και του ρουφιανεύει ένα μυστικό πέρασμα πίσω από τις γραμμές των Περσών.
Ο Αλέξανδρος μαζί με τη σωματοφυλακή του και ένα τάγμα βαρύ Μακεδονικό πεζικό την επόμενη νύχτα και εν μέσω καταιγίδας επιτίθεται στους Πέρσες από το πέρασμα που του έδειξε ο γιδοβοσκός, ενώ την ίδια στιγμή ο υπόλοιπος στρατός του επιτίθεται από την άλλη πλευρά. Οι Πέρσες κυκλώθηκαν, οι τοξότες τους σφάχτηκαν σαν τα πρόβατα από τη σωματοφυλακή του Αλέξανδρου ενώ το βαρύ πεζικό έτρεψε σε φυγή όσους από τους κατοίκους της Περσίδας δε σούβλισαν οι σαρισσοφόροι στο μπροστά μέρος της Περσίδας πύλης. Το ιππικό και αυτό έγινε σουβλάκι των σαρισσοφόρων, οι οποίοι το εγκλώβισαν σε σημείο που δεν μπορούσε να ξεφύγει και όλοι σκοτώθηκαν.
Οι Πέρσες όμως δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Οι Αθάνατοι μέσα σε ένα πρόχειρα φτιαγμένο στρατόπεδο, που πιο πολύ θύμιζε φράχτη φτιαγμένο από πέτρες, πολέμησαν και σκοτώθηκαν στη μάχη ηρωικά μέχρι τον τελευταίο. Όχι απλώς πολέμησαν, πολέμησαν με τέτοια λύσσα που θα έκαναν τους Σπαρτιάτες να τους παραδεχτούν ως ισάξιους. Σύμφωνα με τους Έλληνες ιστορικούς της εποχής οι Αθάνατοι και Μακεδόνες έδωσαν μια τρομερή μάχη όπου ακόμα και όταν έσπασαν τα όπλα τους ορμούσαν ο ένας στον άλλον με τα χέρια προσπαθώντας να αφοπλίσουν τον αντίπαλό τους, ενώ πολλές φορές τους σκότωναν με τα ίδια τους τα όπλα, δαγκώνοντας τους στο λαιμό ή τους έλιωναν τα κεφάλια με πέτρες (όπως ακριβώς και οι Σπαρτιάτες στο τελευταίο στάδιο της μάχης των Θερμοπυλών). Παρά τη γενναιότητα τους όμως οι Πέρσες έχασαν τη μάχη και όσοι από αυτούς έμειναν έπεσαν από τα βράχια παρά το βέβαιο θάνατο για να μην αιχμαλωτιστούν, ενώ ο αρχηγός τους που έμεινε από τους τελευταίους, όρμησε μέσα στην τρέλα της μάχης μόνος τους πάνω στη σωματοφυλακή του Αλέξανδρου με αποτέλεσμα να τον πετσοκόψουν.
Κάπως έτσι οι Πέρσες μπορεί να πει κανείς ότι πήραν μια ρεβάνς για τη μάχη των Θερμοπυλών με τους Αθάνατους να πολεμούν όπως ακριβώς και οι Σπαρτιάτες, μέχρις εσχάτων. Σύμφωνα με τους ιστορικούς αυτή ήταν η δυσκολότερη μάχη που έδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Περσία (δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν τη μαθαίνουμε στα σχολεία), ενώ ανάλογα αποφασισμένο αντίπαλο θα έβρισκε μόνο στο πρόσωπο των Ινδών, τους οποίους νίκησε με τρομερά φαντασμαγορικό τρόπο που θα αναλύσουμε σε άλλο άρθρο. Εδώ πρέπει να πούμε ότι οι Πέρσες δεν ήταν οι αστείοι τύποι που βάζανε eye-liner, και ο Αλέξανδρος τους έκανε χαβαλέ. Η Περσική αυτοκρατορία ήταν από τις μεγαλύτερες που έχουν υπάρξει στην ιστορία του κόσμου και ο στρατός τους ήταν πολύ καλά εξοπλισμένος και πολύ καλά εκπαιδευμένος, καμιά σχέση με τις γελοιότητες που βλέπουμε σε ταινίες του στυλ “300”. Η διαφορά τους με τους Έλληνες ήταν στο θέμα της τακτικής και της ηγεσίας (η Ελληνική ηγεσία και τακτική προφανώς ήταν τραγικά καλύτερες) και όχι στο θέμα της γενναιότητας ή του εξοπλισμού. Το να λέμε το αντίθετο είναι τουλάχιστον σα να προσβάλουμε τα κατορθώματα του Μ. Αλεξάνδρου και όσων Ελλήνων πολέμησαν εναντίον τους.
Οι Έλληνες για εκδίκηση για τις βαριές απώλειες που είχαν (πάνω από 3.000 από την αφρόκρεμα των πολεμιστών τους) όταν εισήλθαν στην Περσίδα έσφαξαν όλους τους άντρες και σκλάβωσαν όλες τις γυναίκες (να και κάτι ακόμα που δε μας μαθαίνουν στο σχολείο). Πρέπει να ξέρουμε ότι ο Αλέξανδρος δεν ήταν κάποιος βάρβαρος και σεβόταν πάρα πολύ τους Πέρσες… αρκεί να μην του αντιστεκόταν (όπως έκανε στη Βαβυλώνα και στη Σούσα). Στη Συγκεκριμένη πάντως περίπτωση οι Έλληνες έπραξαν όπως ακριβώς είχαν κάνει και οι Πέρσες όταν κατέλαβαν την Αθήνα… Δυστυχώς οι καταστροφές των πόλεων από αυτόν που τις κατέλαβε ήταν κάτι το φυσιολογικό εκείνη την εποχή, οι περιπτώσεις της Βαβυλώνας και της Σούσας ήταν οι λαμπρές εξαιρέσεις.
