Ο τρίτος νικηφόρος τελικός του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ στη ζωή μου με βρήκε στο δρόμο από πολύ νωρίς. Είχα ένα πολύ καλό προαίσθημα πως αυτό το κύπελλο, ο ΠΑΟΚ δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσει. Απλώς το είχε αφήσει στο Βόλο, όπου θα το παραλάμβανε λίγο μετά τις 10 και μισή.
Η ταλαιπωρία στο δρόμο αρκετή. Η απόσταση μέχρι το Βόλο από τη Θεσσαλονίκη αισθητά μικρότερη πλέον, όμως η μεγάλη κάθοδος του κόσμου και η τρομερή ζέστη έκαναν τα πράγματα πολύ δύσκολα σε κάποιες στιγμές. Όσο περνούσαν όμως οι ώρες, η βεβαιότητά μου όλο και αυξάνονταν, ο ΠΑΟΚ δε θα έχανε αυτό το κύπελλο.
Ήμουν σε ένα από τα τελευταία πούλμαν της εκδρομής και ως εκ τούτου, από τους τελευταίους που μπήκαν στο γήπεδο. Έτσι, πρόλαβα μόνον το τελευταίο κομμάτι των επεισοδίων στην αερογέφυρα και τα δακρυγόνα που έπεσαν από την αστυνομία. Η κατάσταση ηρέμησε γρήγορα και όλα έδειχναν πως πάμε για έναν τελικό και μια ευχάριστη κόντρα στην κερκίδα.
Ακριβώς πριν την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο, ξέσπασαν επεισόδια και στους επίσημους, ακριβώς κάτω από τα δημοσιογραφικά. Είχε αρχίσει πλέον να γίνεται ξεκάθαρο στο μυαλό μου πως επρόκειτο για μια βραδιά που σίγουρα θα μείνει αξέχαστη.
Με τα πολλά, κι αφού η οργανωτική επιτροπή του τελικού πέταξε λίγη ακόμα βρωμιά κάτω από το χαλί ενός τελικού σκέτο χάλι, ο αγώνας ξεκίνησε. Ο ΠΑΟΚ μπήκε λίγο πολύ όπως τον περίμενα με την τριάδα των Κάνιας-Τσίμιροτ-Σάκχοφ στο κέντρο. Έπαιξε για να κερδίσει τις μονομαχίες στο κέντρο και να κυνηγήσει το ρήγμα με τον Τζάλμα Κάμπος και τον Μπίσεσβαρ από τα πλάγια. Αυτοί είναι και οι 2 που συνεργάστηκαν στο πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ. Όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά, μέχρι που ο Παναγιώτης Γλύκος έκανε ένα λάθος που, αν ο ΠΑΟΚ έχανε το κύπελλο, πιθανώς θα του τερμάτιζε την καριέρα.
Ξαφνικά κι από το πουθενά, το μομέντουμ του παιχνιδιού αλλάζει. Η ΑΕΚ επιτίθεται πλέον με περισσότερο μυαλό και οργάνωση, ο ΠΑΟΚ δείχνει να τα χάνει λίγο. Παρόλα αυτά, ακόμη και μετά από αυτό το κακό διάστημα, εξακολουθούσα να είμαι βέβαιος ότι στο τέλος της βραδιάς εμείς θα πανηγυρίζουμε. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε και, όσο περνούσαν τα λεπτά το παιχνίδι μετατρέπονταν σε σκάκι, με τους δύο προπονητές να περιμένουν τον αντίπαλο να κάνει το λάθος. Στην κερκίδα, μετά από ένα μοιρασμένο σχετικά πρώτο ημίχρονο, ο κόσμος του ΠΑΟΚ καθήλωσε αυτόν της ΑΕΚ, δείχνοντας πως όταν πρόκειται για παιχνίδι σε ουδέτερο έδαφος, είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένος από οποιονδήποτε αντίπαλο.
Και φτάσαμε στη φάση του ’80. Από το σημείο της κερκίδας που καθόμουν, δεν είδα καθόλου το τράβηγμα στον Κρέσπο, όπως δεν είδα και τη θέση οφσάιντ που βρισκόταν ο Ενρίκε στο γκολ. Ζήσαμε την παράνοια του δεύτερου γκολ λοιπόν και στη συνέχεια είχαμε μπροστά μας ένα τέταρτο να υπερασπιστούμε το προβάδισμα. Από τις πρώτες κιόλας κινήσεις των παικτών της ΑΕΚ, κατάλαβα πως δεν είχαν πια τις δυνάμεις, αλλά ούτε και το καθαρό μυαλό που απαιτούνταν για να επιστρέψουν στο παιχνίδι.
Περνούν λοιπόν και οι καθυστερήσεις και εμείς στην κερκίδα έχουμε παλαβώσει. Ο ΠΑΟΚ έχει επιστρέψει στους τίτλους μετά από 14 ολόκληρα χρόνια. Την τελευταία φορά που είχαμε κερδίσει το Κύπελλο, εγώ ήμουν ακόμη στο γυμνάσιο. Μόλις κοπάζουν κάπως τα πανηγύρια, κοιτάζω το κινητό και βλέπω 2 μηνύματα από το Μήτσο τον Αεκτσή και το σύντροφο Atsouf, πως το δεύτερο γκολ μας ήταν οφσάιντ. Παγώνω αυτοστιγμεί. Όχι ρε φίλε. Νίκη με γκολ οφσάιντ. Ποτέ δε μου κάθεται καλά. Θυμάμαι να παλαβώνω και να ωρύομαι όταν το έχουν κάνει σε μένα.
Κατά την ώρα της απονομής, θυμάμαι να προσπαθώ να συμμετάσχω στο πανηγύρι στην κερκίδα, αλλά το μυαλό μου να έχει κολλήσει εκεί. Είναι η πρώτη φορά που θυμάμαι τον εαυτό μου να αισθάνεται έτσι. Η πολλή κούραση από το ταξίδι και τα έντονα συναισθήματα ήταν αυτά που με ώθησαν να μην πάρω την παραμικρή θέση για τον τελικό στα social media ως τώρα. Προτίμησα να αφήσω τα συναισθήματα να καταλαγιάσουν και να δω προσεκτικά τις φάσεις. Φυσικά, παρακολούθησα όλο τον παραλογισμό και την παραφιλολογία που αναπτύχθηκε σχετικά με το σφύριγμα που πήρε ο ΠΑΟΚ. Είδαμε να εντείνεται η ρητορική περί του νέου χαλίφη του ελληνικού ποδοσφαίρου, ΠΑΟΚ ο οποίος σε δύο βδομάδες έχει καταφέρει να εξισωθεί με τον Ολυμπιακό της εποχής Κόκκαλη και Μαρινάκη. Καταπληκτικά πράγματα στην πιο όμορφη χώρα στον κόσμο.
Είδαμε επίσης τον ισχυρό τίγρη της ΑΕΚ να λέει ευθέως ότι ο επόπτης ήταν στημένος. Εμένα λοιπόν ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί μία διαιτησία που θέλει να ευνοήσει οπωσδήποτε τη μία από τις δύο ομάδες να μην υποδείξει το πέναλτι που έτσι κι αλλιώς έχει γίνει και να τελειώσει εκεί κάθε συζήτηση. Θεωρώ κάθε κουβέντα περί στημένου επόπτη γελοιότητα, ιδιαιτέρως αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες ότι ο συγκεκριμένος επόπτης θα παραιτηθεί. Συγγνώμη, αλλά τόσα χρόνια στην ανθρώπινη ιστορία, δε θυμάμαι κανέναν στημένο να παραιτείται. Βέβαια ο τίγρης ίσως να ξέρει κάτι παραπάνω από μένα σχετικά με στημένους επόπτες, οπότε δεν επιμένω κιόλα.
Και πάμε σε αυτούς που μας καλούν να μη χαιρόμαστε αυτόν τον «πέτσινο» τίτλο που κατέκτησε η ομάδα μας. Όπως είπα και παραπάνω στο κείμενο, δεν πανηγύρισα καθόλου όπως θα ήθελα αυτό το κύπελλο, αφού κι εγώ θα ήθελα αυτή η νίκη, αυτός ο τίτλος να έρθει χωρίς καμία απολύτως κουβέντα για το αν άξιζε αυτή η ομάδα να τον κατακτήσει. Αυτοί οι άνθρωποι όμως μας καλούν μετά από τόσα και τόσα χρόνια σφαγών, για ένα ανθρώπινο λάθος να μην πανηγυρίσουμε, να μη χαμογελάσουμε.
Να μη χαμογελάσουμε για τις χιλιάδες κόσμου, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του δικέφαλου αετού και βρέθηκαν στις κερκίδες του Βόλου να υποστηρίξουν την ομάδα, αφήνοντας ενθύμιο ο καθένας το λαρύγγι του.
Να μη χαμογελάσουμε για την ομάδα μας. Μια ομάδα που πέρασε φέτος από χίλια μύρια κύματα. Από την απογοήτευση στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος, στο διπλό της Φλωρεντίας, την υπόθεση Τζαβέλα και το τρομερό δεύτερο μισό χρονιάς, όταν και έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο των τελευταίων ετών.
Να μη χαμογελάσουμε για τον προπονητή μας, ο οποίος αμφισβητήθηκε από πολλούς και διάφορους κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά στην τελική κατάφερε αυτό που δεν κατάφεραν όλοι οι προηγούμενοι προπονητές της εποχής Σαββίδη. Να φτιάξει μια ομάδα στην οποία θα μεταδίδεται η καύλα της κερκίδας. Μια ομάδα εν ολίγοις σαν αυτή της οποίας ήταν μέλος ο ίδιος ως παίκτης. Ο Ίβιτς δείχνει ότι έχει τις δυνατότητες να μεγαλουργήσει με τον ΠΑΟΚ και αυτό το Κύπελλο είμαι βέβαιος ότι αποτελεί την ιδανική μαγιά. Θεωρώ πως με αυτόν στο τιμόνι, αυτό θα είναι το πρώτο από πολλά τρόπαια.
Δε μπορώ λοιπόν αγαπητοί φίλοι να μη χαίρομαι γι’ αυτό το τρόπαιο που τόσο πολύ άξιζε αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια. Το θεωρώ εξαιρετικά άδικο για την προσπάθεια αυτών των παικτών και του τεχνικού τιμ.
Σίγουρα, το να χάνεις με γκολ οφσάιντ σε βγάζει εκτός εαυτού, αλλά δυστυχώς έτσι είναι το ποδόσφαιρο, κι εφόσον στη συγκεκριμένη φάση υπήρχαν εκατέρωθεν διαιτητικά λάθη, θεωρώ πως είναι προτιμότερο να εστιάσουμε στο πως θα γίνει να αποκτήσουμε καλύτερους διαιτητές και βοηθούς. Νομίζω ότι αυτή είναι η κουβέντα που πρέπει να μπει στην ατζέντα του ποδοσφαιρικού σχεδιασμού, όταν αναλάβει η καινούρια διοίκηση της ΕΠΟ, σε συνεργασία με την ΚΕΔ.
Με τους φίλους της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια είδαμε μια αρκετά μεγάλη σύμπνοια στις απόψεις σχετικά με το τι πρέπει να αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μπορούν αν θέλουν να αλλάξουν σήμερα τις απόψεις τους και να αποφασίσουν ότι το κακό του Ελληνικού Ποδοσφαίρου είναι ο ΠΑΟΚ. Εγώ τους καλώ απλά να είναι υπομονετικοί. Ο ΠΑΟΚ πράγματι έβαλε γκολ οφσάιντ, αλλά θα έπρεπε να σκεφτούν από μόνοι τους ότι δε μπορούν να εξισώνουν την εικοσαετία της κυριαρχίας του Ολυμπιακού με ένα σφύριγμα εναντίον τους. Στην τελική, αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, εδώ θα είμαστε να το δούμε, όλοι μας.
Σε αυτό το σημείο βέβαια, οφείλω να καταθέσω και την ένστασή μου σχετικά με τα πολλά που διάβασα στον κόσμο του ασπρόμαυρου ίντερνετ, αλλά και σε προσωπικές μου κουβέντες. Δεν είναι λίγοι οι συνοπαδοί μας που χάρηκαν ακριβώς επειδή ο ΠΑΟΚ κατέκτησε τρόπαιο με γκολ οφσάιντ εναντίον ομάδας του ΠΟΚ. Συγγνώμη μάγκες, αλλά ούτε κι αυτό το σκεπτικό μπορώ να το καταλάβω. Όταν λέω όλα αυτά τα χρόνια ότι δε γουστάρω την αδικία, δε μπορώ να κλείνω τα μάτια όταν ο άλλος νιώθει ότι αδικείται. Σαφέστατα, τα όσα ακούστηκαν μετά το παιχνίδι μου προκάλεσαν γέλιο αλλά και απογοήτευση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι το ποδόσφαιρο, ακόμα κι αν αντίπαλός μου είναι ομάδα του ΠΟΚ.
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν είναι κυπελλούχος και όλα δείχνουν ότι τώρα αρχίζουν τα ωραία για τον Δικέφαλο. Σε αυτό το σημείο, να στείλω την αγάπη μου και τη συμπαράστασή μου στους κοκκινοπράσινους Αθηνών και Πειραιώς που φυσικά δεν έχασαν ευκαιρία να στήσουν μεγάλο πάρτι σε όλα τα πανελλαδικής εμβέλειας μέσα και να ανακηρύξουν το νέο χαλιφάτο. Συνεχίστε να αποτελείτε πηγή γέλιου για μας και να μας χαρίζετε στιγμές όπως αυτή που μας χάρισε σήμερα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πασίγνωστος φίλος του Ολυμπιακού, ο οποίος χαρακτήρισε «πέτσινο» το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ. Όσο να πεις, έχει πάντα άλλο ενδιαφέρον να ακούς γαύρους να σου μιλάν για πέτσινα.
