Η πόλη μας γιορτάζει σήμερα και θεώρησα υποχρέωση μου να γράψω ένα μικρό κομμάτι για την ωραιότερη μικρή μεγαλούπολη του κόσμου.
Πέραν της γιορτής του πολιούχου αγίου της, του Αγίου Δημητρίου, σήμερα η πόλη γιορτάζει και τα 104 χρόνια από την απελευθέρωση της και την προσάρτησή της στο Ελληνικό κράτος.
Η πόλη μας πάντοτε ήταν ιδιαίτερης στρατηγικής κι εμπορικής σημασίας για όλα τα κράτη των οποίων αποτελούσε κομμάτι. Από τα ελληνιστικά χρόνια, μετά την ίδρυσή της από τον Κάσσανδρο, στο Βυζάντιο, όπου αποτελούσε τη δεύτερη σημαντικότερη πόλη της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, μετά την Κωνσταντινούπολη, στο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου αποτέλεσε κέντρο εμπορίου και σημαντικότερη πόλη του ελλαδικού χώρου, μέχρι φυσικά τη νεώτερη Ελλάδα, για την οποία αποτέλεσε για χρόνια κέντρο πολυπολιτισμικότητας και εμπορίου για όλα τα Βαλκάνια.
Η πόλη μας έχει, πέραν των ιδιαίτερων ανθρώπων της και των πάρα πολλών επιλογών στη διασκέδαση, μακρά παράδοση στο πολιτιστικό στερέωμα, έχοντας γεννήσει ή αναδείξει μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες στην ιστορία της χώρας.
Η Θεσσαλονίκη παρότι παραμένει μια μεγάλη μητρόπολη, έχοντας πάνω από 1 εκατομμύριο κατοίκους σε όλο το μητροπολιτικό της συγκρότημα, παραμένει αρκετά ανθρώπινη, με το κέντρο της να είναι σχετικά εύκολα προσβάσιμο και να εκτείνεται σε απόσταση που περπατιέται εύκολα απ’ άκρη σ’ άκρη.
Ωραία όλα αυτά, αν και λίγο πολύ γνωστά. Τι γίνεται σήμερα όμως με την πόλη μας; Που πορεύεται η Θεσσαλονίκη εν έτει 2016;
Δυστυχώς, η πόλη μας περισσότερο από άλλες πόλεις, βυθίζεται στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΚΘ, η πραγματική ανεργία στην πόλη αγγίζει το 45%. Η Θεσσαλονίκη έχει, εκτός των άλλων το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο των Βαλκανίων και ίσως το σημαντικότερο της χώρας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μαζί φυσικά και με τα υπόλοιπα πανεπιστημιακά ιδρύματα της πόλης. Αν είχε γίνει όταν έπρεπε στην Ελλάδα η απαραίτητη σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας, σήμερα η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά και οικονομικά κέντρα της Νότιας Ευρώπης, αλλά δυστυχώς έχει αφεθεί να ρημάζει. Παρότι η Θεσσαλονίκη ετησίως φιλοξενεί κι εκπαιδεύει δεκάδες χιλιάδες νέους επιστήμονες, η κατάσταση στην οικονομία της παραμένει στάσιμη.
Αυτό συμβαίνει τόσο λόγω της δυσβάσταχτης φορολογίας που έχει επιβληθεί από ένα ληστρικό κράτος, το οποίο προτρέπει ακόμη και τις υπάρχουσες εταιρίες να φύγουν σε άλλες χώρες, όσο και λόγω του ανεπαρκούς πολιτικού δυναμικού που εξέλεγε σε καίριες θέσεις ο λαός της Θεσσαλονίκης για δεκαετίες.
Είναι αλήθεια ότι με τη διοίκηση Μπουτάρη γίνανε πολλά βήματα μπροστά στον τομέα τόσο της οικονομίας, όσο και της προσέλκυσης νέων τουριστών, κυρίως από το Ισραήλ και την Τουρκία, οι οποίοι μπορεί να έχουν και δεσμούς αίματος με την πόλη μας. Κι όμως, παρά τα θετικά της διοίκησης Μπουτάρη, δε μπορούν να διαγραφούν με μονοκονδυλιά τα 20 χρόνια που εκλέγονταν Παπαγεωργόπουλοι, Ψωμιάδηδες και Τσοχατζόπουλοι. Τα μεγάλα σκάνδαλα με τις τεράστιες υπεξαιρέσεις είναι αυτά που τους έριξαν από την έξουσία κι όχι τίποτα άλλο. Η Θεσσαλονίκη παραμένει μια συντηρητικότατη επαρχιακή πόλη, στην οποία η λαμογιά, η αδιαφορία και η κακώς εννοούμενη ραθυμία ζούν και βασιλεύουν. Ο Θεσσαλονικιός κοιτά την πάρτη του και τον νοιάζει μόνο το σήμερα. Αν δεν ήταν έτσι, όλο και κάποιος θα είχε αντιδράσει τις 12 μέρες που είχε μείνει η πόλη χωρίς αστικές συγκοινωνίες, λόγω της αδιαφορίας –γι’ ακόμη μια φορά- της πολιτείας και μιας φράξιας εργαζομένων σε ιδιωτική εταιρία με όρους δημοσίου.
Παρ’ όλα αυτά, τα οποία δεν είναι λίγοι οι Θεσσαλονικείς που τα αναγνωρίζουν, δε θα βρείς πουθενά στον κόσμο κατοίκους να αγαπούν την πόλη τους περισσότερο από μας. Λίγο η διάθεση που σου βγάζει, λίγο οι μνήμες που όλοι μας έχουμε από την περιπλάνηση στους δρόμους της, πάντοτε εδώ θα γυρίζουμε, όπου κι αν μας φέρνει η ζωή. Εξάλλου όπως είπε κι ο Βυζαντινός λόγιος κι αξιωματούχος Νικηφόρος Χούμνος, από τον 14ο αιώνα, «Κανείς δε μένει χωρίς πατρίδα, όσο θα υπάρχει Θεσσαλονίκη»
Υ.Γ. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτάζουμε την ένταξη της πόλης στο χάρτη του νεότερου Ελληνικού κράτους. Κι όμως, κάθε μέρα, όλο το χρόνο, κάθε χρονιά, δεν έρχεται η δικαίωση για τα θύματα της πόλης μας από το μεγαλύτερο τέρας που γέννησε ποτέ ο κόσμος, το Ναζιστικό Κράτος του Χίτλερ. 50.000 Εβραίοι συμπολίτες μας έχουν διαγραφεί από την ιστορική μνήμη της πόλης μας και αυτό είναι ένα πραγματικό έγκλημα από πλευράς μας. Στην εορταστική βόλτα που όλοι σας θα κάνετε, μπορείτε να περάσετε μια βόλτα από το μνημείο του ολοκαυτώματος να αποτίσετε έναν φόρο τιμής στους συμπολίτες μας που θυσιάστηκαν στα κολαστήρια της κεντρικής Ευρώπης κι ελπίζω του χρόνου να μη χρειαζόμαστε μέρες μνήμης για τα παιδιά αυτής της πόλης που πήραν τα τρένα για τη φρίκη, αλλά να αναγνωρίσουμε επιτέλους αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας.
Χρόνια πολλά Θεσσαλονίκη!
