Δε συνηθίζω να γράφω reviews για album, καθώς θεωρώ ότι είναι σα να παίρνεις και να ξεγυμνώνεις μια σύνθεση και να την υπεραναλύεις. Παρ’ όλ’ αυτά, μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον το συγκεκριμένο album. Ο λόγος για το Virtue and Vice των Leftover Bullets.
Όταν το άκουσα πρώτη φορά ολόκληρο, ήταν σα να άκουγα όλη την αφρόκρεμα των 80’s μουσικά. Όλοι οι μεγάλοι κλασσικοί του hard rock, metal και heavy metal πέρασαν μπροστά απ’ τα μάτια μου… Υπήρχε όμως μια μεγάλη διαφορά. Παιζόταν από τα χέρια ανθρώπων οι οποίοι ξέρουν καλά τι θέλουν και πώς να το προβάλλουν.
Στην πλειονότητά τους τα κομμάτια του album έχουν αναφορές σε κοινωνικά θέματα (“While I’m on the round”, “Feeding the flame”, “Weak link”, “Blind myself”, ακόμη και η επανεκτέλεση του τραγουδιού των Rolling Stones “Out of control”). Άλλα αφορούν τους ίδιους τους δημιουργούς τους και το πώς πέρασε ο χρόνος από πάνω τους και τον τρόπο με τον οποίο τους επηρέασε (“Teen spirit’s gone” και “80’s child”, που ήταν και το πρώτο κομμάτι που άκουσα απ’ τους Leftover Bullets). Εντόπισα και μια «μπαλάντα»: “Bleeding time”. Ίσως το μόνο ερωτικό κομμάτι στον δίσκο. Και λέω «ίσως», γιατί δεν κατάφερα να κατανοήσω πλήρως το προσωπικό αγαπημένο μου και τελευταίο κομμάτι του album “Might be miles away”, που μπορεί να φέρει περισσότερες από μία ερμηνείες… Τέλος, το κομμάτι που αναφέρεται σ’ αυτήν τη «γυναίκα – δηλητήριο» του εξωφύλλου, την Daza, το “Virgin queen”, δίνει την ξεχωριστή πινελιά.
Αυτό που άκουσα λοιπόν ήταν μία πολύ δυνατή δουλειά και μία κατάθεση ψυχής και μουσικά και στιχουργικά. Ο Γιάννης Τέντσος (rhythm guitar) υποστήριζε άψογα τα καλά δουλεμένα δημιουργικά σόλα του Γιώργου Καραθανάση (lead guitar), ο Δημήτρης Αργυρόπουλος με το μπάσο του έδενε αυτό το σκληρό ύφος που ήθελαν να πετύχουν, ο Γιώργος Δημητριάδης στα τύμπανα κράτησε την ισορροπία ανάμεσα στο hard rock και στο metal, και τέλος ο Γιάννης Βογιατζής επιστέγασε με την brutal, γεμάτη γρέζο, φωνή του τις συνθέσεις. Το αποτέλεσμα είναι να μην μπορώ να σταματήσω να τους ακούω…
Η παραγωγή του album από το συγκρότημα και τον Εμμανουήλ Τσελεπή έχει να μας δείξει ότι γίνονται και στη χώρα μας πολύ καλές δουλειές πλέον. Δεμένη «συνταγή», προσεγμένη ποιότητα ήχου και αγριάδα εκεί που πρέπει.
Όσον αφορά τη γραφιστική δουλειά του album, η Victoria απέδωσε άριστα το hard rock ύφος των Leftover Bullets. Ένα εξαιρετικά σχεδιασμένο εξώφυλλο, το οποίο αποτελείται φυσικά από την “tattooed lady”, γυναίκα – δηλητήριο, Daza, και από εικονογραφημένους τίτλους τραγουδιών και συγκροτημάτων.
Οι Leftover Bullets και η εταιρία τους Final Touch οφείλουν να είναι περήφανοι γι’ αυτό το αποτέλεσμα που έφτασε στα χέρια μας. Και μην ξεχνάμε πως είναι μόνο η αρχή! Περιμένουμε με ανυπομονησία το δεύτερο δημιούργημα…
