Μαζί με τον φίλτατο Atsouf και την εταιρία λαμβάνουμε μέρος τις τελευταίες ημέρες στην 81η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, τη μεγαλύτερη έκθεση που γίνεται στην πόλη, που αποτελεί θεσμό για τον επαγγελματικό κλάδο της Βόρειας Ελλάδας τις τελευταίες 8 δεκαετίες.
Εγώ είμαι αρκετά πιτσιρικάς και δεν θυμάμαι πάρα πολλά από την έκθεση στην παλιότερη μορφή της, αυτή της γιορτής, σύμφωνα με τους παλιότερους. Όλοι είτε θα θυμάστε οι ίδιοι, είτε θα έχετε ακούσει από τους γονείς σας και τους παππούδες σας ιστορίες από τις εκθέσεις των περασμένων δεκαετιών, όπου όλη η πόλη γιόρταζε τα εγκαίνια της έκθεσης την πρώτη μέρα και για 1-2 βδομάδες όλοι σχεδόν οι κάτοικοι έδιναν το παρόν.
Δεν είναι τόσο θέμα προσέλευσης τόσο πολύ αυτό που έχει δημιουργηθεί πλέον, όσο θέμα κοροϊδίας. Η έκθεση πλέον, κατά κύριο λόγο, γίνεται για να λέμε ότι γίνεται. Τα εγκαίνια που κάποτε ήταν ένα χάπενινγκ για την πόλη, πλέον έχει εξελιχθεί σε φάπενινγκ. Μέχρι πριν μερικά χρόνια, ο Πρωθυπουργός έκανε τις εξαγγελίες του μια μέρα πριν τα εγκαίνια της έκθεσης. Τα τελευταία χρόνια τα διαγγέλματα γίνονται τη μέρα των εγκαινίων. Οι εξαγγελίες φυσικά πάνε πακέτο με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές οι οποίοι έχουν κάνει τη ΔΕΘ κάτι σαν ετήσιο reunion. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα την παρουσία ισχυρότατης αστυνομικής δύναμης (τους 4000 έφτασαν φέτος) και κλείσιμο των γύρω δρόμων για ολόκληρη σχεδόν τη μέρα.
Και ρωτάω εγώ ο μαλάκας δημότης αυτής της πόλης: Γιατί συνεχίζουμε να κοροϊδευόμαστε;
Γιατί ο εκάστοτε πρωθυπουργός της χώρας συνεχίζει να ανεβαίνει κάθε χρόνο στη Θεσσαλονίκη και να κάνει εξαγγελίες τις οποίες ποτέ δεν τηρεί; Ειδικά οι εξαγγελίες των πρωθυπουργών που γίνονται στη Θεσσαλονίκη είναι πάντα κωμωδία.
Γιατί εγώ ως φορολογούμενος αυτής της χώρας να πληρώνω για τη μετακίνηση χιλιάδων αστυνομικών για να περιφρουρήσουν την έκθεση, ενώ μπορούν αυτοί οι πόροι μια φορά το χρόνο να διατίθενται για κάτι σαφώς χρησιμότερο;
Γιατί πρέπει εγώ ως επαγγελματίας που συμμετάσχω στην έκθεση να χάσω τη μέρα των εγκαινίων, που είναι πάντοτε Σάββατο, μέρα που είναι εύκολο για τον πελάτη να κατέβει και να απολαύσει τη βόλτα τους και να το συνδυάσει και με πιθανές αγορές;
Τι φταίω εγώ, ως κάτοικος του κέντρου να μη μπορώ να κουνηθώ από το σπίτι μου στα εγκαίνια της έκθεσης;
Τι φταίω εγώ ως επαγγελματίας του κέντρου να μου κόβουν ένα Σάββατο την πελατεία, μια από τις ελάχιστες μέρες που το καταναλωτικό κοινό έχει χρόνο να κάνει τα ψώνια του;
Φυσικά, δεν είμαι ο πρώτος που θέτει αυτά τα ερωτήματα. Το ζήτημα είναι να βρεθεί κάποια στιγμή ο πρώτος που θα τα απαντήσει. Ο δήμαρχος της πόλης ο Γιάννης Μπουτάρης έκανε φέτος κάποιες αναφορές στο θέμα και δήλωσε ότι σκέφτεται να μην παραστεί στην ομιλία του πρωθυπουργού, αλλά τελικώς το έκανε. Για τους βουλευτές Θεσσαλονίκης βέβαια δε το συζητώ, όπως και με τα θέματα συγκοινωνιών, αλλά κι άλλα πολλά στο παρελθόν, ήταν ηχηρή η απουσία αντίδρασής τους.
Δε νοείται να γίνεται μια τόσο μεγάλης εμβέλειας έκθεση στην πόλη μας, η οποία θα μπορούσε και θα έπρεπε να προσελκύει, εκτός των παραγωγικών φορέων όλης της χώρας και πλήθος εκθετών από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη και η ίδια η χώρα να την αυτοακυρώνει.
Είναι καιρός να γίνει πια ένας ουσιαστικός και ειλικρινής ουσιαστικός διάλογος ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό και τους παραγωγικούς φορείς της πόλης μας. Η Θεσσαλονίκη έχει δυνατότητες να γίνει ξανά ο κόμβος πολιτισμού κι εμπορίου που ήταν κατά τους προηγούμενους αιώνες (όποιος έχει μελετήσει ιστορία, ξέρει). Πρέπει όμως για να γίνει αυτό να αποβάλλουμε την επαρχιώτικη νοοτροπία που κουβαλάμε τις τελευταίες δεκαετίες, που μας φόρτωσαν Παπαγεωργόπουλους και Ψωμιάδηδες και έκαναν τους εκπροσώπους της κεντρικής πολιτικής σκηνής να μας αντιμετωπίζουν ως ιθαγενείς, χρησιμοποιώντας αντί για καθρεφτάκια βαγόνια μετρό προς έκθεση και κούφιες υποσχέσεις.
