Καιρό έχω να γράψω για τον ΠΑΟΚ. Με την ευκαιρία του επερχόμενου ματς με τον Ολυμπιακό, είπα να ασχοληθώ με την πιο αλλοπρόσαλλη ομάδα της υφηλίου. Βέβαια, πριν το παιχνίδι με τον πολυχρονεμένο μας χαλίφη, ο ΠΑΟΚ πρέπει πρώτα να ταξιδέψει στο Ανατολικό άκρο της Ευρώπης, στο Αζερμπαϊτζάν, να αντιμετωπίσει ακόμα μία μυστήρια ομάδα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, πρέπει να είναι η 5η ή 6η μυστήρια ομάδα που αντιμετωπίζει ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια.
Εν όψει λοιπόν της δυάδας αγώνων που έρχονται αυτή την εβδομάδα για το Δικέφαλο, θέλω να κάνω μια αποτίμηση των όσων έχω δει φέτος από την ομάδα του Βλάνταν Ίβιτς. Καταρχάς, ο ΠΑΟΚ παίζει μάλλον το καλύτερο ποδόσφαιρο που τον έχω δει τα τελευταία χρόνια να παίζει. Σε επίπεδο θεάματος δηλαδή, είναι πραγματικά εξαιρετικός. Δημιουργεί φάσεις κατά ριπάς και γενικώς κάθε του επιθετική ενέργεια μυρίζει κίνδυνο για τον αντίπαλο.
Το πρόβλημά του, όπως όλοι βλέπουμε, βρίσκεται στο εύκολο γκολ. Ο ΠΑΟΚ σκοράρει περίπου 1 γκολ ανά 15 τελικές προσπάθειες στο πρωτάθλημα, γεγονός που σοκάρει και που ελάχιστα θα διορθώνονταν στατιστικώς αν μετρούσε το κανονικό γκολ του Περέιρα στη Βέροια.
Αυτό συμβαίνει απλούστατα γιατί η ομάδα έχει λειψανδρία στο προσόν του εύκολου γκολ. Δεν έχει μεσοεπιθετικό με αυτό το χαρακτηριστικό και στην επίθεση τα πράγματα είναι μαύρα κι άραχνα. Ο Αθανασιάδης με το που έβαλε τα 2 στη Σλόβαν και είπαμε ότι θα ανακάμψει, χάνει πάλι τα άχαστα προχθές, ο Περέιρα σκοράρει κατά ριπάς, αλλά δε βλέπω πως μπορεί να βοηθήσει ως μόνος προωθημένος απέναντι σε κλειστές άμυνες και ο Κουλούρης είναι 20 χρονών. Όσο ταλέντο κι αν έχει, δε μπορείς να στηριχτείς αποκλειστικά πάνω του, τουλάχιστον όχι αμέσως.
Δυστυχώς, αν οι επιθετικοί της ομάδας δεν αφυπνιστούν και μάλιστα σχετικά γρήγορα, βλέπω η ομάδα να χάνει κι άλλους βαθμούς, μια και έρχονται τα δύσκολα παιχνίδια. Στα Ευρωπαϊκά, όπως και στα παιχνίδια με Ολυμπιακό και ΑΕΚ δε θα έχουμε τη δυνατότητα να βγάλουμε 20 τελικές για να κάνουμε το 1 γκολ, η μπάλα θα μας τιμωρήσει. Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί και η άμυνα δείχνει σε καλό φεγγάρι φέτος και, όπως είπα νωρίτερα, ο ΠΑΟΚ παίζει καλό και γρήγορο ποδόσφαιρο.
Μεσοεπιθετικά βέβαια, δείχνει το πράγμα ότι θα στηριχτεί σε μεγάλο βαθμό στον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Ο Ολλανδός θυμίζει τον παίκτη που γινόταν από τους 4-5 καλύτερους του παιχνιδιού 5 Football Manager παλιότερα και με το που βρίσκει αγωνιστικό ρυθμό, δείχνει ότι θα αποτελέσει σταθερά. Αυτό που ελπίζω είναι να είναι έτοιμος για συνεχόμενα 90λεπτα, αφού η ομάδα δείχνει να κολλάει χωρίς αυτόν στην εντεκάδα, στη φάση που βρισκόμαστε τώρα τουλάχιστον.
Γενικώς θα είναι καλό crush test για τον προπονητή της ομάδας οι επόμενες βδομάδες. Ως τώρα, ο Ίβιτς με έχει αφήσει απόλυτα ευχαριστημένο. Η αλήθεια είναι ότι πίστευα από τότε που έπαιζε ότι θα γίνει καλός προπονητής, αφού ήταν από τους παίκτες που έπαιζαν περισσότερο με το μυαλό και λιγότερο με τα πόδια. Μέχρι τώρα έχει δείξει σωστή κρίση στα προβλήματα που του παρουσιάστηκαν και έδωσε και μια παράσταση υψηλού προπονητικού επιπέδου, απέναντι στη Φιορεντίνα.
Το μεθαυριανό παιχνίδι είναι σημαντικό για τη συνέχεια της ομάδας στην Ευρώπη, αλλά ο ΠΑΟΚ την τελευταία 8ετία με έχει μάθει να μη τον φοβάμαι εκτός έδρας πουθενά στην Ευρώπη. Πραγματικά εκτός έδρας είμαστε σίγουρα στις 5 καλύτερες ομάδες επιπέδου Europa League.
Αυτό που με φοβίζει λίγο είναι ο αγώνας της Κυριακής. Θυμάμαι το παιχνίδι του 2013 με προπονητή τον Στέφενς, που ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε με κάτω τα χέρια κι έφυγε με ντόρτι από τον Πειραιά. Έκτοτε, πάντοτε αυτό το ματς έχω σαν παράδειγμα προς αποφυγή. Σε τέτοια παιχνίδια οφείλεις να κατεβαίνεις συγκεντρωμένος και χωρίς τουπέ. Επίσης, σε τέτοια παιχνίδια εκτός έδρας, πρώτο σου ζητούμενο πρέπει να είναι να μη χάσεις. Μια βαριά ήττα σε τέτοιο μάτς δε σημαίνει μόνο 3 βαθμούς διαφοράς από τον αντίπαλο, αλλά μπορούν να καθορίσουν ολόκληρες χρονιές από άποψη ψυχολογίας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα ντέρμπι δεν είναι παρά μόνο μία μάχη ενός ευρύτερου πολέμου. Τον πόλεμο δεν τον κερδίζει αυτός που κερδίζει όλες τις μάχες, αλλά αυτός που θα διαχειριστεί καλύτερα τις δυνάμεις του και θα ενεργήσει πιο πονηρά. Όπως έλεγε κι ο μεγάλος Κινέζος θεωρητικός του πολέμου Σουν-Τζού, ‘’Η πλευρά που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε όχι, αυτή θα νικήσει. Υπάρχουν δρόμοι που δεν πρέπει να ταξιδέψεις, στρατοί στους οποίους δεν πρέπει να επιτεθείς, οχυρωμένες πόλεις στις οποίες δεν πρέπει να εφορμήσεις’’. Αυτή πρέπει να είναι κατά τη γνώμη μου η θεμελιώδης αρχή του ΠΑΟΚ εν όψει των δύσκολων μαχών που έρχονται.
