Σήμερα η Θεσσαλονίκη γιορτάζει.
Η τεράστια εξοντωτική τιμωρία που έφαγε ο ΠΑΟΚ λόγω των επεισοδίων στο Βόλο τελειώνει. Για πόσες και πόσες αγωνιστικές η Τούμπα ήταν άδεια….
Άδεια, χωρίς ούτε μια φωνή…χωρίς ούτε ένα ΠΑΟΚ ολέ…
Επειδή κάποια άτομα θέλησαν να κάνουν το κομμάτι τους, κάποιοι ξένοι με τις ιδέες μας, κάποιοι που δεν αγαπάνε αλλά μόνο μισούν, κάποιοι θλιμμένοι στη γιορτή μας… το σπίτι μας έμεινε άδειο για μήνες.
Χωρίς τις χαρούμενες παρέες, χωρίς τους μόνιμα στραβωμένους συνδεσμίτες, χωρίς τη γκρίνια που εναλλάσσεται με τη χαρά μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου και το επόμενο κλάσμα μπορεί να ξαναγίνει γκρίνια, χωρίς τις καντίνες και το βρώμικο, χωρίς τις παρέες στις ταβέρνες, στα γυράδικα, στα παγκάκια, έξω από τις θύρες.
Τώρα όμως το σπίτι μας θα είναι γεμάτο, με τις χαρούμενες παρέες, στα γυράδικα, στις ταβέρνες, στα παγκάκια και έξω από τις θύρες, με τους μόνιμα στραβωμένους συνδεσμίτες, με τη γκρίνια και τη χαρά, με τις καντίνες και το βρώμικο.
…και γω είμαι 500 χιλιόμετρα νοτιότερα…
Η απόσταση από τη μάχη με ζαλίζει. Είναι τεράστια και τρελαίνομαι που δε θα μπορέσω να είμαι εκεί, στη μάχη απέναντι σε έναν από τους πιο σιχαμερούς αντιπάλους μας που μας έχει χτυπήσει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο όλα αυτά τα χρόνια. Έναν αντίπαλο από αυτούς που μας έχουν κάνει το μεγαλύτερο κακό στην ιστορία μας.
Σήμερα αδέρφια πρέπει να το συντρίψουμε. Να τον κάνουμε να μην ξαναβγάλει κουβέντα για καιρό. Να μην ξαναμιλήσει από τα κατευθυνόμενα ελεεινά ΜΜΕ που ελέγχει.
Αλλά εγώ αδέρφια δε θα μαι εκεί… θα μαι 500 χιλιόμετρα νοτιότερα…
Δε θα δω τις χαρούμενες παρέες, τους συνδεσμίτες, τα παγκάκια, τις καντίνες. Δε θα μυρίσω το βρόμικο από τις καντίνες. Δε θα χαϊδέψω το πανό της θύρας 4 μπαίνοντας στο γήπεδο. Δε θα δω το γρασίδι του ιερότερου γηπέδου στον κόσμο. Δε θα κάτσω πάνω στο καρεκλάκι μου πάνω στην 4Α. Ξες εκείνο… που το διπλανό του είναι πιο ψηλό… Σήμερα θα κάτσει εκεί κάποιος άλλος… ή.. ή θα είναι άδειο.
Γι αυτό αδερφέ μου εσύ που θα κάτσεις στο καρεκλάκι μου… όπως έκανα εγώ για σένα στη Ριζούπολη και στη Νέα Σμύρνη… ΦΩΝΑΞΕ ΚΑΙ ΣΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!
