Έχω ένα χρόνο περίπου να διαβάσω αθλητικά. Βασικά ψέματα. Θα το πω καλύτερα. Έχω ένα χρόνο να διαβάσω στα αθλητικά οτιδήποτε άλλο εκτός από συνεντεύξεις τύπου. Έχω βαρεθεί. Έχω βαρεθεί τις απόψεις των συντακτών, τα μεταγραφικά σενάρια, τα ραδιόφωνα, τις εκπομπές στην τηλεόραση και όλα τα σχετικά.
Θα με πεις είσαι υπερβολικός. Ωραία… σε αρέσει να φανταστώ πάρα πολύ να διαβάζεις/ακούς τα λόγια ανθρώπων οι οποίοι στην καλύτερη των περιπτώσεων άμα έβλεπαν μπάλα στο δρόμο θα την πηγαίναν στο αστυνομικό τμήμα νομίζοντας ότι είναι βόμβα. Σε αρέσει να φανταστώ να διαβάζεις/ακούς λόγια ανθρώπων τα οποία δεν είναι δικά τους αλλά έχει αποδειχτεί ότι τους υπαγορεύονται με τη μορφή non-paper.
Σε αρέσει να φανταστώ να βλέπεις στην τηλεόραση ξεπεσμένους ποδοσφαιριστές, προπονητές, διαιτητές, παράγοντες ομάδων να εμφανίζονται με ύφος χιλίων καρδιναλίων και να το παίζουν ότι κατέχουν την απόλυτη σοφία. Σε αρέσει να βλέπεις παρουσιαστές αθλητικών εκπομπών σε τηλεόραση και ραδιόφωνο να προσπαθούν να σε πείσουν ότι είναι ταυτόχρονα, δημοσιογράφοι, ποδοσφαιριστές, προπονητές, manager, πρόεδροι, διαιτητές, επόπτες και μεγαλομέτοχοι.
Σε αρέσει να φανταστώ να διαβάζεις και να ακούς για μεταγραφές που έρχονται, για παίχτες που φεύγουν, για προπονητές που είναι έτοιμοι να πάρουν πόδι, ενώ τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Σε αρέσει να φανταστώ να βλέπεις ένα μπάρμπα που με ύφος «τα ξέρω όλα» προσπαθεί να σε πείσει ότι το άουτ που είδες δεν είναι άουτ, ότι το πέναλτι δεν είναι πέναλτι, ότι το χέρι δεν είναι χέρι, ότι το οφσάιντ δεν είναι οφσάιντ, ότι το κόρνερ δεν είναι κόρνερ, ότι το φάουλ δεν είναι φάουλ ή το ανάποδο.
Σε αρέσει να φανταστώ να προσπαθούν να σε πείσουν ότι η άποψη που έχεις δεν ισχύει. Ότι αυτούς πρέπει να ακούς. Ότι η άποψη σου δε μετράει. Ότι μόνο η δικιά τους άποψη μετράει. Ότι την άποψη τους πρέπει να αναπαράγεις.
Να σε πω κάτι ρε αδερφέ; Ε ΕΜΕΝΑ ΔΕ ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ!!! Εγώ όταν βλέπω έναν αγώνα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ κτλ σχηματίζω μία άποψη και δε θέλω να έχω κανέναν άσχετο να προσπαθεί να με πείσει ότι αυτό που είδα με τα ίδια μου τα μάτια (όχι μόνο εγώ αλλά και χιλιάδες άλλοι) δεν ισχύει. Δε θέλω κανέναν να προσπαθεί να με πείσει ότι πρέπει να αναπαράγω τη δικιά του άποψη χωρίς να έχω δικιά μου.
Δε θέλω να διαβάζω/ακούω για μεταγραφές που «θα έρθουν σίγουρα», για παίκτες που είναι «κλεισμένοι», αλλά θέλω να τους βλέπω όταν έρθουν να ποζάρουν με τη φανέλα της ομάδας μου.
Δε θέλω να διαβάζω/ ακούω για προπονητές που φεύγουν. Για προπονητές που κατά τη δικιά τους άποψη είναι άσχετοι. Θέλω να βλέπω την ομάδα μου να κάνει ευκαιρίες, να σκοράρει, τους παίκτες να κρατάνε θέσεις και να έχουν ρόλους μέσα στο παιχνίδι, να συνεργάζονται, να μπαίνουν πρώτοι στις μονομαχίες, να πιέζουν τον αντίπαλο, να σκυλιάζουν… εκεί κρίνεται η δουλεία του προπονητή… έτσι θα κρίνω εγώ προσωπικά έναν προπονητή. Δε θέλω να διαβάζω/ακούω για παίχτες άσχετους ή παίχτες αστέρια πριν τους δω να παίζουν. Στο γήπεδο θα φανεί η αξία τους.
Αν θες να διαβάζεις/ακούς όλους τους παραπάνω τότε φίλε μου προσπάθησε όσο μπορείς να φιλτράρεις ότι γράφουν και ότι λένε. Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ άλλο. Βλέποντας το ματς κρίνω. Προσπάθησε το και συ αν θες και να δεις που θα ηρεμήσεις.
Α και να θυμάσαι! Δίπλα σε όλη αυτή την ξεπεσμένη φουρνιά αθλητικογράφων κτλ υπάρχει και μια νέα γενιά ανθρώπων, οι οποίοι θέλουν να πουν την αλήθεια, να γράψουν γι αυτά που βλέπουν χωρίς να θέλουν να σε πείσουν ότι τα ξέρουν όλα και κυρίως χωρίς να θέλουν να τσαλαπατήσουν την άποψη σου. Ρίξε και σε αυτούς μια ματιά έτσι για αλλαγή.
