Καλησπέρα παιδάκια! Όλοι γρήγορα στην τάξη! Όλοι ησυχία! Σήμερα έχει μάθημα ιστορίας. Θα σας γυρίσω στην πιο τρισάθλια όμορφη εποχή της ανθρωπότητας. Ναι ναι και σήμερα Μεσαίωνα έχει το μενού. Τι γιατί; Δεν υπάρχει πιο βρωμερή λαμπρή εποχή στην ανθρώπινη ιστορία. Με τους σιχαμερούς μέγιστους αυτοκράτορες και βασιλιάδες της, με τους χασάπηδες απαστράπτοντες ιππότες της, με τη φτώχεια της και την αγραμματοσύνη της τα πλούτη της, με τα όλα της με λίγα λόγια. Λοιπόν ξεκινάμε.
Όλες οι πόλεις που σέβονται τον εαυτό τους κυρίες και κύριοι μου έχουν πολιορκηθεί πάμπολες φορές. Ε τι η Θεσσαλονίκη μας με την τόσο μεγάλη της ιστορία της εκτός του club των πολιορκημένων θα ήταν; Έχει δει η Θεσσαλονίκη Βούλγαρους, Σλάβους, Άβαρους, Νορμανδούς, Σαρακηνούς, Οθωμανούς κτλ κτλ. Σήμερα θα μιλήσουμε για τους Άβαρους και Σλάβους.
Οι Άβαροι ήταν άλλος ένας λαός που σεβόταν απίστευτα το savoir vivre… ΨΕΜΑΤΑ(!!!) νομάδες πολεμιστές ήταν που εισήλθαν στην Ευρώπη αφού υπέταξαν τους Ούννους (ΤΟΣΟ BADASS). Αφού κάνανε χαβαλέ τους απογόνους της «μάστιγας του Θεού» εγκαταστάθηκαν στην πεδιάδα της Παννονίας. Ο Ιουστινιανός θέλοντας να κρατήσει αυτά τα ψύχραιμα παιδιά ήρεμα τους χαρτζιλίκωσε και τους έβαλε να πολεμάνε με τους Φράγκους. Προφανώς και δεν έκατσαν στα αυγά τους και πάρα πολύ και άρχισαν, όπως κάθε βαρβαρικός λαός που σέβεται τον εαυτό του, ληστρικές επιδρομές στη Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Οι Σλάβοι από την άλλη, εξίσου ψύχραιμα παιδιά, ήταν ένας ινδοευρωπαϊκός λαός Ούννικης καταγωγής. Δυστυχώς γι αυτούς όμως πολλές από τις φυλές τους κατακτήθηκαν από τους Άβαρους ή μετανάστευσαν νότια στις περιοχές βόρεια του Δούναβη (πολλοί από αυτούς μετανάστευσαν μέχρι και τη νότια Ελλάδα).
Το Βυζάντιο εκείνη την εποχή βρισκόταν σε πόλεμο με τους Σασσάνιδες Πέρσες. Ο αρχηγός των Αβάρων Βαγιάνοφ, βλέποντας τότε την ευκαιρία να πάρει χαρτζιλίκι από τους Βυζαντινούς, στέλνει πρεσβεία στον αυτοκράτορα Φλάβιο Μαυρίκιο Τιβέριο Αύγουστο (ούτε Ισπανός τόσα ονόματα) ζητώντας του λίτρα για να μην επιτεθεί στη Θεσσαλονίκη. Ο Μαυρίκιος, γνωστός στραβοστόμης, διαολοστέλνει την πρεσβεία. Ο Βαγιάνωφ τότε τα παίρνει και ξεκινάει με ένα στρατό 100.000 Αβαροσλάβων εναντίον της Θεσσαλονίκης.
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 597 ο Αβαροσλαβικός στρατός φτάνει στη Θεσσαλονίκη με πολλές πολιορκητικές μηχανές και έτοιμος για να καταλάβει την πόλη. Βασικά… δεν έφτασε στη Θεσσαλονίκη. Επειδή οι Αβαροσλάβοι ήταν ταγαρόβλαχοι νομάδες είδαν ένα φρούριο (Αγίας Ματρώνας) κοντά στη Θεσσαλονίκη και νομίζοντας ότι είναι η Θεσσαλονίκη το πολιόρκησαν. Βέβαια κατάλαβαν το λάθος τους, σταμάτησαν να πολίορκουν το φρούριο και άρχισαν να πολιορκούν την πόλη.
Η όμορφη μας πόλη εκείνη την εποχή είχε χτυπηθεί από λιμό και ο πληθυσμός της είχε αποδεκατιστεί. Παρόλα αυτά στη Θεσσαλονίκη ήταν μαζεμένη η avan garde του Βυζαντινού στρατού εκείνης της εποχής. Τοξότες, κατάφρακτοι (οι Βυζαντινοί ιππότες), βαρύ πεζικό και σκουτάτοι (η εξέλιξη των Ρωμαίων λεγεωνάριων).
Οι πρώτες 2 μέρες της πολιορκίας λοιπόν ήταν μια παταγώδης αποτυχία για τους Αβαροσλάβους, οι οποίοι άρχισαν να αντιμετωπίζουν και προβλήματα επισητισμού (2 μέρες και σε τελειώσανε τα φαγιά Βαγιάνωφ. Εύγε Βαγιάνωφ). Την 3η μέρα της πολιορκίας άρχισαν να χρησιμοποιούν τις πολιορκητικές μηχανές με… ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ… κυρίως γιατί δεν ήξεραν πώς να τις χρησιμοποιήσουν σωστά. Μετά από και αυτή την αποτυχία αρκετοί Σλάβοι λιποτάκτησαν και πήραν το μέρος των Βυζαντινών, οι οποίοι τους φιλοξένησαν στα λουτρά της πόλης. Καταλάβατε; Κάνανε και τα μπανάκια τους μέσα σε όλα!
Την επόμενη μέρα οι πολιορκητές προσπάθησαν να μπουν στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να κάνουν μια τρύπα στο νερό. Σα να μην έφταναν όλα αυτά για τους δόλιους τους Αβαροσλάβους, το βαρύ ιππικό των Βυζαντινών τους κάνει ντου και περνάει πάνω από πολλούς από αυτούς σαν οδοστροτήρας πριν επιστρέψει πίσω στα τείχη.
Ο Βαγιάνωφ, ο οποίος τα χε πάρει πολύ άσχημα με την εξέλιξη της πολιορκίας, την άλλη μέρα βάζει μπρος τα μεγάλα όπλα, τους καταπέλτες του. Βέβαια και οι Βυζαντινοί είχανε καταπέλτες και αν μπορούσε κάποιος να συγκρίνει τους καταπέλτες αυτούς με των Αβαροσλάβων θα ήταν σα να συγκρίνει μια Porsche με ένα Lada. Το αποτέλεσμα ήταν να καταστραφούν αρκετοί από τους καταπέλτες των νομάδων. Δε βάζει μυαλό όμως ο Βαγιάνωφ. Ξανά καταπέλτες την άλλη μέρα. Οι Αβαροσλάβοι όμως, όντας νομαδικοί λαοί, πρώτη φορά χρησιμοποιούσαν τέτοια όπλα και ούτε μια από τις πέτρες που έριξαν δε χτύπησαν τα τείχη της πόλης. ΕΥΓΕ ΒΑΓΙΑΝΩΦ!
Το άλλο πρωί οι Βυζαντινοί κατάφρακτοι ξανακάνουν έξοδο και κατασφάζουν όσους Αβαροσλάβους βρίσκουν μπροστά τους. Μετά από όλα αυτά ο Βαγιάνωφ και ότι είχε μείνει από το στρατό την κάνει για άλλη γη και άλλα μέρη, ενώ οι περισσότεροι Σλάβοι παραδίδονται στους υπερασπιστές της πόλης.
Προφανώς, επειδή έχουμε Μεσαίωνα, οι Βυζαντινοί θεωρούν την αποχώρηση των Αβαροσλάβων και την ήττα τους θαύμα του Αγίου Δημητρίου. Όχι όχι σε καμία περίπτωση κυρίες και κύριοι δεν είχε να κάνει με την ανικανότητα του Βαγιάνωφ να ταίσει το στράτευμα του, με το γεγονός ότι νομάδες πρώτη φορά χρησιμοποιούσαν πολιορκητικές μηχανές, στο ότι οι υπερασπιστές της Θεσσαλονίκης ήταν ότι καλύτερο σε στρατεύματα είχε το Βυζάντιο εκείνη την εποχή, στο ότι οι πολιορκητές δεν είχαν καμία γνώση της περιοχης, στο ότι ο εξοπλισμός των Βυζαντινών ήταν πολλά χρόνια μπροστά σε σχέση με αυτό των Αβαροσλάβων και στο ότι η άμυνα της πόλης είχε τρομερά καλή οργάνωση. Ζήτω ο Μεσαίωνας! ΞΑΝΑΕΥΓΕ ΒΑΓΙΑΝΩΦ! Ε; Τι φταίει ο Βαγιάνωφ τώρα; ΦΤΑΙΕΙ γιατί ήταν ΤΑΓΑΡΟΤΑΓΑΡΟ και έστειλε τα στρατά του σαν πρόβατα στη σφαγή. Αν μπορεί να πει κανείς ότι έγιναν θαύματα στη Θεσσαλονίκη τότε αυτά έγιναν αργότερα.
Τέλος το μάθημα για σήμερα παιδιά. Εγώ εδώ θα μαι και θα σας περιμένω την επόμενη φορά για νέα σουρεαλιστικά γεγονότα της ιστορίας της πόλης μας!
