Στο πιο φλέγον θέμα της επικαιρότητας εξελίχθηκε η χθεσινή είδηση πως στο Ωραιόκαστρο, ένα από τα ωραιότερα προάστια της πόλης μας, το ΔΣ του 5ου δημοτικού σχολείου της περιοχής αποφάσισε το σχολείο να μη δεχτεί παιδιά προσφύγων από τους γύρω καταυλισμούς, απειλώντας με κατάληψη του σχολικού κτιρίου σε αντίθετη περίπτωση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η νεοελληνική κοινωνία μας δείχνει περήφανα πόσο βαθιά ρατσιστική είναι. Καταρχάς, δε μπορούμε να περιμένουμε πολλά περισσότερα από μια χώρα που βγάζει σταθερά τρίτο κόμμα τη Χρυσή Αυγή, ένα εκ των καθαρότερων νεοναζιστικών μορφωμάτων της Ευρώπης. Επίσης, ο ρατσισμός του Ελληναρά, δεν είναι κάτι καινούριο. Ήμουν πολύ μικρός όταν πρωτοήρθαν οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από την Αλβανία στη χώρα μας και τα παιδιά τους ζήτησαν να έχουν το αυτονόητο δικαίωμα της πρόσβασης στη μόρφωση. Ξέρω όμως πως οι αντιδράσεις ήταν παρόμοιες, όπως άθλιες ήταν κι οι αντιδράσεις όταν εμφανίστηκαν οι πρώτοι αριστούχοι γόνοι μεταναστών και προσφύγων και ζητούσαν να γίνουν σημαιοφόροι στις παρελάσεις. Όλοι θυμόμαστε νομίζω ποια ήταν η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτό που είναι καινούριο στην περίπτωση του συλλόγου γονέων και αυτό που είναι και το πιο κατάπτυστο, είναι ότι οι κάτοικοι της περιοχής προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από προφάσεις υγιειονομικού περιεχομένου, για να δικαιολογήσουν το ότι δε θέλουν τα παιδιά των προσφύγων στα ίδια σχολεία με τα δικά τους.
Σημειωτέον, πρέπει να ειπωθεί ότι η πρόβλεψη είναι τα προσφυγόπουλα να ενταχθούν σε απογευματινά τμήματα, τα οποία απλώς θα λειτουργούν στο ίδιο κτίριο με το 5ο δημοτικό Ωραιοκάστρου.
Λένε λοιπόν οι γονείς των μαθητών πως είτε τα παιδιά των προσφύγων δεν είναι εμβολιασμένα και μπορεί να είναι φορείς ασθενειών, είτε τα δικά τους δεν έχουν κάνει όλα τα εμβόλια που προβλέπει το σύστημα υγείας για τα παιδιά. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω καταλάβει ποιο από τα δύο είναι το πρόβλημά τους, γι’ αυτό και θα μιλήσω και για τα δύο.
Στην πρώτη περίπτωση, σας παραπέμπω στη δημοσίευση του γιατρού των Γιατρών του Κόσμου, Νικήτα Κανάκη, την οποία μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ, η οποία αναφέρει ότι κανένα ζήτημα εμβολιασμού των παιδιών του προσφυγικού πληθυσμού δεν προκύπτει.
Στην περίπτωση που τα παιδιά των κατοίκων δεν έχουν εμβολιαστεί, σίγουρα δεν φταίει ο προσφυγικός πληθυσμός που οι Έλληνες γονείς είναι ανεπαρκείς ως προς τα καθήκοντά τους. Με μεγάλη μου λύπη παρατηρώ τα τελευταία χρόνια να μεγαλώνει το ρεύμα των γονέων-ειδικά των νέων σε ηλικία- που δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους επειδή ‘’ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟ ΑΝ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΒΟΛΙΑ’’ (πάντα σε κεφαλαία). Είναι οι ίδιοι γονείς που μπαίνουν στις ‘’Μανούλες του Facebook” και ρωτάνε αν κάνει ή δεν κάνει γυναίκα με περίοδο να αγγίξει μωρό κι άλλα τέτοια. Επίσης, επειδή πολλοί αναφέρουν τον οικονομικό παράγοντα που τους αποτρέπει από το να κάνουν στα παιδιά τους όλα τα εμβόλια, αφού πράγματι δεν καλύπτονται πλέον όλα από όλες τις ασφάλειες, θα πω ότι απλά δεν είναι δικαιολογία. Καταρχάς, η υγεία και πολύ περισσότερο η υγεία του παιδιού σου, πρέπει να είναι πρώτη σου προτεραιότητα. Δεύτερον, ακόμη κι αν όντως δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα με κανέναν τρόπο, όλοι μπορούν να απευθυνθούν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και ΜΚΟ που ασχολούνται με τον εμβολιασμό παιδιών, αφού πρόκειται για ζητήματα δημόσιας υγείας. Δεν είναι δικαιολογία λοιπόν αυτή.
Επίσης, ακόμα κι αν τίθεται ζήτημα για τη μετάδοση ασθενειών από τη μία ομάδα παιδιών προς την άλλη, το πρόβλημα μπορεί να λυθεί απλώς και μόνο με ένα καπάκι χλωρίνης, όπως αναφέρει στην τοποθέτησή της στο τοπικό δημοτικό συμβούλιο, που μπορείτε να δείτε στο βίντεο παρακάτω, η συνταξιούχος μαία Χρυσή Δανιηλίδου. Αλήθεια, αν ήταν τόσο εύκολο να μεταδοθούν αυτές οι ασθένειες, τι θα γινόταν στα νοσοκομεία όπου χειρουργούνται ασθενείς φορείς του HIV; Θα έπρεπε να εγκαταλείπονται κάθε φορά οι χειρουργικοί θάλαμοι;
Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε πως, είτε το θέλουμε, είτε όχι, αρκετοί από αυτούς τους ανθρώπους που ήρθαν τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας, είτε λόγω του πολέμου, είτε κυνηγημένοι, είτε απλώς αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, θα μείνουν εδώ. Αν σήμερα αρνηθούμε στα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο, αν αύριο αρνηθούμε σε αυτούς τους ίδιους μια δουλειά γιατί είναι ξένοι, θα κλειστούν στην κοινότητα τους, θα δημιουργηθεί γκέτο. Και οι ίδιοι που σήμερα πιστεύουν ότι προστατεύουν τα παιδιά τους, θα ουρλιάζουν ότι το κράτος δε τους προστατεύει από το γκέτο που απειλεί τα παιδιά τους.
Παρόλη όμως την κατάπτυστη στάση των γονέων αλλά και της δημοτικής αρχής, από την οποία μαθαίνω ότι απορρέουν αυτές οι αποφάσεις, εγώ τελικά είμαι αισιόδοξος. Όπως είπα πριν, πάρα πολλοί ήταν αυτοί που αντέδρασαν παλιότερα στην εγγραφή παιδιών από την Αλβανία στα σχολεία μας. Λοιπόν αυτά τα παιδιά γίνανε οι καλύτεροι φίλοι μας, μετά οι συμφοιτητές μας, γίνανε μέλη της κοινωνίας, δημιούργησαν δουλειές. Ξέρω λοιπόν, ότι όσο κι αν είναι σκατόψυχοι κάποιοι από τους μεγαλύτερους, τα παιδιά πάντα έχουν το σωστό κριτήριο. Ένα παιδί δεν κοιτά το χρώμα ή τη θρησκεία σου για να παίξει μαζί σου. Τα παιδιά των προσφύγων είναι οι αυριανοί καλύτεροι φίλοι των παιδιών σας, οι αυριανοί συνεργάτες τους στη δουλειά, πιθανόν ακόμα και το άλλο τους μισό. Ντρέπομαι για λογαριασμό σας που δεν το βλέπετε και φέρεστε με αυτό τον τρόπο.
