Σας έχω αφήσει πολύ καιρό χαλαρούς. Ένας μήνας πέρασε και έχω και τον Javier Aporthito Castro να με βάζει να βλέπω συνέχεια καινούριες σειρές και άντε να τα προλάβεις…
Σήμερα λοιπόν θα μιλήσουμε για το θρησκευτικό μεγαλείο του Πάσχα… Δεν έπεισα κανέναν ε; Οκ… Οκ… Θα μιλήσουμε για μεγαλείο. Αλλά όχι το θρησκευτικό, μιας και δεν είναι ειδικότητά μου. Θα μιλήσουμε για ήθη έθιμα και φαί. Πολύ φαί, πάρα πολύ φαί.
Μεγάλη Παρασκευή λοιπόν και στο χωριό δεν μπορείς να φας τίποτα που να σε χορταίνει διότι το χωριό νηστεύει. Οπότε ξεκινάει ένα μακελειό στο τραπέζι με άπειρα «νηστίσιμα» φαγητά. Επειδή όμως είναι νηστεία και δεν «κάνει» να φας κρέας τρως άπειρες ποσότητες από διάφορους μεζέδες που καταλύουν την έννοια της εγκράτειας και κάνουν το τραπέζι των Γαλατών να μοιάζει με τον Μυστικό Δείπνο. Φυσικά αφού έχεις φάει του σκασμού πηγαίνεις εκκλησία για την περιφορά του επιταφείου. Εδώ θα σας προλάβω. Ούτε εγώ είμαι fan αλλά το σκηνικό στο χωριό είναι όμορφο. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα. Είναι ελάχιστα τα χωριά στην Ελλάδα που είναι ταψί – ισιάδα. Οπότε αφού έχεις φάει τα πάντα πρέπει να αρχίσεις να ανεβοκατεβαίνεις ανηφόρες. Μαζί με όλο αυτό έχεις και τις καλοντυμένες θειάδες αριστερά και δεξιά οι οποίες με χριστιανική ευλάβεια έχουν κουτσομπολέψει τους πάντες που έχουν έρθει στην εκκλησία, έχουν αναλύσει οικονομικά, γκομενικά, τα άπαντα!!! Γυρνάς σπίτι λοιπόν, αλλά από την διαδρομή σε έχει πιάσει μια λιγούρα. Οπότε κάτι θα τσιμπήσεις πριν πας για ύπνο…
Έτσι λοιπόν έρχεται το Μεγάλο Σάββατο. Εδώ είναι το πιο δύσκολο. Έχεις αυτή την ευτυχία ότι το βράδυ θα γίνει μακελειό, αλλά δεν μπορείς να περιμένεις μέχρι το βράδυ, όλο το σπίτι μυρίζει κρέατα ψημένα, δεν μπορείς να φας τίποτα γιατί όλα είναι reserve για το βράδυ και αν πας να τσιμπήσεις έναν μεζέ εμφανίζεται μάνα, θεία, γιαγιά με παραλλαγή και M4a1 (η αλλιώς 4-3 για τους ψαγμένους) που ακόμα αναρωτιέσαι που σκατά ήταν camperομένη, και ουρλιάζει! Εδώ κάπου εμφανίζεται ο σωτήριος ρόλος του πατέρα. Μυημένος στις διαδικασίες των Black Ops καταφέρνει και εμφανίζει κρυφά φαί οπότε και κρύβεστε κάπου και τρώτε. Αναγκαίο για να περάσει η ώρα και να φτάσει η σωστή στιγμή είναι ο ύπνος. Δώδεκα παρά 5 λοιπόν ετοιμάζεστε όλοι και πηγαίνετε στην εκκλησία. Αφού έχεις αναγκαστεί να χαιρετήσεις και να μιλήσεις με όλα τα άτομα στην black list σου γιατί είσαι σε χωριό και δεν το γλιτώνεις, ακούγεται αυτή η λυτρωτική φωνή να απαγγέλει «Χριστός Ανέστη». Προσοχή εδώ τώρα. Το πλάνο είναι σημαντικό. Πρέπει να μειώσεις όσο περισσότερο γίνεται τον χρόνο που χρειάζεσαι για να αρχίσεις να τρως. Πάρτε σημειωματάριο και αρχίζω:
- Κοιτάς τον πατέρα με βλέμα «Its time».
- Ο πατέρας πιάνει το νόημα και φεύγει καρφί για να φέρει το αμάξι
- Παράλληλα εσύ περνάς τους πάντες για να βρεις την μάνα σου και να της πεις Χρόνια Πολλά οδηγώντας την προς την έξοδο του προαυλίου της εκκλησίας
- Συγχρόνως φωνάζεις στο υπόλοιπο σόι «Θα τα πούμε σπίτι»
- Επειδή όμως αυτό το κάνουν όλοι, εκεί εμφανίζεται ο πατέρας με το αμάξι και φωνάζει «άντε ρε γυναίκα ενοχλούμε τον κόσμο εδώ με το αμάξι»
- Τα δύσκολα τώρα είναι τα 2 παρακάτω βήματα. Μπαίνοντας μέσα στο αμάξι πρέπει:
- Και να έχεις εξασφαλίσει ότι έχεις την φλόγα για να μην μπει η μάνα σου στη διαδικασία να νοιαστεί για αυτό
- Και να έχεις σπάσει το αυγό της μάνας σου και από τις δύο μεριές για να μην χρειαστεί να ψάξει άλλον για το vs
- Προκαλείς την μάνα σου στο αμάξι για να αρχίσει η γκρίνια που θα ακούσει ο πατέρας για τα επόμενα 3 λεπτά για το ότι πάντα φεύγουμε σαν τρελοί σαν να μας κυνηγάει κάποιος, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να γίνει όλο αυτό στο σπίτι και να καθυστερήσει το σερβίρισμα.
- Τέλος με το που φτάνεις σπίτι αναλαμβάνεις εσύ να βάλεις την φωτιά στο καντηλάκι για να αρχίσει η μάνα να ετοιμάζει τα πιάτα. Εντωμεταξύ έχεις δημιουργήσει και την ενοχή στο σόι «άντε πάμε γιατί θα μας περιμένουν».
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι παρόλο που τρως σαν να μην υπάρχει αύριο πάντα στο μυαλό σου υπάρχει η αυριανή μέρα και το κατσικάκι.
Μετά λοιπόν από το φαί υπάρχουν τα δύο σενάρια. Αυτοί που βγαίνουν έξω και εμείς που απλά πέφτουμε για ύπνο.Πάμε λοιπόν στην Κυριακή. Εδώ το κόλπο είναι να έχεις κοιμηθεί καλά, γιατί πρέπει να ξυπνήσεις κατά τις 9. Θα μου πείτε γιατί 9. Κατά τις 10 ο πατέρας αρχίζει να βγάζει τσίπουρα και μεζέδες. Άρα πρέπει να έχεις προλάβει να πιείς 2 καφέδες και να ξεφορτώσεις από το βραδινό φαί. Επίσης πρέπει να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι το κατσίκι θα βγει κατά τις 15:00. Αν χάσεις αυτοσυγκέντρωση κάποια στιγμή θα έχεις φάει αρκετά και δεν θα μπορέσεις να διαχειριστείς το κατσίκι. Οπότε το πρωί έχει τσίπουρα, λουκάνικα, ντοματούλα, ελιά, τζατζίκια, τυροκαφτερές, μπουγιουρντί, κοκορέτσι, αυγά κτλ κτλ κτλ. Όλα αυτά κρατάνε μέχρι τις 15:00 που βγαίνει το κατσίκι και φυσικά το πηγαίνετε στο τραπέζι και το γυρνάς σε κρασί. Προφανέστατα το κατσίκι δεν φτάνει ΠΟΤΕ με πέτσα στο τραπέζι. Αφού φάτε και το κατσίκι και τις πατάτες και το ρύζι και τις σαλάτες και τα κεφτεδάκια και και και και, χρειάζεσαι 2 μπυρίτσες. Η ώρα είναι 16:00 και βγαίνουν τα γλυκά. Πολλά γλυκά όμως. Πάρα πολλά γλυκά. Εδώ να προτιμάς κάτι που ρευστοποιείται για να μπορέσει να καλύψει τα κενά όπως πχ παγωτό. Βασική σημείωση να υπάρχουν πολλές σόδες στο ψυγείο. Στις 17:00 ξεκινάει η ορχήστρα του «Ωχ», «Ααααχ», «Πολύ φάγαμε», «Το παρακάναμε αυτή τη φορά, «Δεν θα ξανακάνουμε τόσα πολλά», και όλες αυτές η ανόητες εκφράσεις που ακούγονται και ξεχνιούνται 10 λεπτά μετά.
Κλείνοντας πας για έναν περιποιημένο ύπνο. Και μην ακούω βλακείες του στυλ εμείς μετά πάμε για καφέ ή πίνουμε καφέ σπίτι.
Αν έχεις κουράγιο για καφέ δεν έχεις φάει αρκετά.
Αυτά και καλή σας χώνεψη!
