Άργησα να παρέμβω για τη νέα γκέλα της ομάδας με τον Πανθρακικό, αλλά να’μαι πάλι να σας κοτσάρω την αποψάρα μου, με αφορμή τη συμπλήρωση του πρώτου 1/3 του καλύτερου και συναρπαστικότερου πρωταθλήματος στην Ευρώπη, της Σουπερλίγκ. Μετά από 10 παιχνίδια λοιπόν, ο ΠΑΟΚ βρίσκεται εκτός πλέι-οφ, αφού το ρεκόρ του σε νίκες-ισοπαλίες-ήττες είναι 4-3-3.
Κανείς από την ομάδα δεν είχε κάνει λόγο για πρωτάθλημα κατά το περίεργο και επίπονο προηγούμενο καλοκαίρι για την ομάδα. Ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη ξεκινούσε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά με νέα ομάδα και νέο προπονητή για να χτίσει μια ομάδα που θα γαλουχηθεί και θα πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια. Για να τη δημιουργήσει βήμα-βήμα, επιλέχθηκε ο πολύπειρος Φράνκ Άρνεσεν ώς τεχνικός διευθυντής, φέρνοντας για προπονητή τον Ιγκόρ Τούντορ, έναν νέο και φιλόδοξο προπονητή.
Κι όμως, πόσο μακρινό μας φαίνεται αυτή τη στιγμή το καλοκαίρι που πέρασε; Ο ΠΑΟΚ έχει μπεί για τα καλά στις μάχες που καλείται να δώσει τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη, έχοντας αφήσει πίσω του το τρελό σερί αγώνων που έδωσε από τα τέλη Σεπτεμβρίου, μέχρι τις αρχές του Νοέμβρη. Σε αυτό το διάστημα, κέρδισε παίζοντας καλά ΑΕΚ και Παναθηναϊκό στην έδρα του, κέρδισε στο Περιστέρι και έφερε ισοπαλία στην Τούμπα με την τεράστια Μπορούσια Ντόρτμουντ, σε ένα από τα πιο κουραστικά για την ομάδα μάτς της χρονιάς. Από την άλλη πλευρά, η ομάδα έχασε από τον Ολυμπιακό με κατεβασμένα τα χέρια στην Τούμπα, έχασε στα Γιάννενα και στην Τρίπολη και δεν κέρδισε 2 παιχνίδια που κατάφερε κάποια στιγμή να τα φέρει στα μέτρα του, αυτά με τον Ηρακλή και τον Πανθρακικό. Επιπλέον, το ενδεχόμενο πρόκρισης πλέον στους ‘’32’’ του Europa League ισοδυναμεί με θαύμα, αφού η ισοπαλία στο Αζερμπαϊτζάν στο πρώτο μάτς και οι εμφανίσεις κάτω του αποδεκτού με την Κράσνονταρ, έχουν φέρει το Δικέφαλο στο κατώφλι του αποκλεισμού
Προχθές στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ έκανε το ίδιο ακριβώς λάθος που έκανε και στο Καυταντζόγλειο. Δέν ‘’σκότωσε’’ τον αντίπαλο όταν του δόθηκε η ευκαιρία. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε μια καλή ομάδα και μιά μεγάλη ομάδα. Η δυνατότητα να ‘’σκοτώνει’’ τον αντίπαλο, όταν της δίνεται ευκαιρία. Και οι μεγάλες ομάδες για να χτιστούν θέλουν χρόνο, υπομονή και εμπειρίες.
Πολλά μας έχουν απασχολήσει ως οπαδούς ως τώρα στη σεζόν. Ποιούς επιλέγει ο προπονητής, γιατί τους επιλέγει, γιατί δεν επιλέγει κάποιους άλλους κτλ. Ως τώρα, επέλεγα να μην κριτικάρω τις επιλογές του προπονητή και να περιμένω τα αποτελέσματα για να κρίνω. Τώρα που έχουμε μια πρώτη αρκετά ασφαλή εικόνα της ομάδας, αφού πέρασε αρκετά μεγάλος όγκος των μάτς που η ομάδα έχει να δώσει, έχω να παρατηρήσω:
- Στην άμυνα, για την οποία πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες εβδομάδες, θεωρώ με διαφορά πιο αξιόπιστο αμυντικό για φέτος το Τζαβέλλα. Έχει βρεί τη θέση του ως αριστερός στόπερ στο 3-5-2 που στήριζε, μέχρι πρότινος τουλάχιστον ο προπονητής της ομάδας και αποδίδει πολύ καλά. Το δίδυμο των Πορτογάλων που έπαιξε και τα περισσότερα μάτς είναι τουλάχιστον ασταθές. Ο Βίτορ δυσκολεύεται εξαιρετικά με τη μπάλα στα πόδια, ενώ ο Κόστα δείχνει πλέον πολύ αργός για να ανταπεξέλθει. Το στενάχωρο είναι ότι στο τελευταίο πείραμα του προπονητή με τετράδα στην άμυνα, οι παίκτες για τους οποίους όλοι ωρύονταν ότι πρέπει να πάρουν ευκαιρίες, ο Μαλεζάς και ο Σκόνδρας(με το ελαφρυντικό στην περίπτωσή του ότι ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ προπονητής τον χρησιμοποιεί στα αριστερά) ήταν από τους πιό αδύναμους κρίκους της αλυσίδας.
- Στο κέντρο, είναι ξεκάθαρο ότι ο ΠΑΟΚ εξαρτάται εν πολλοίς στις δυνάμεις και τις ορέξεις του Αλέξανδρου Τζιόλη. Ο μέσος από την Κατερίνη είναι με διαφορά ο καλύτερος στη μεσαία γραμμή της ομάδας και όταν λείπει τα πράγματα γίνονται δύσκολα(τρανή απόδειξη το προχθεσινό μάτς που ο Τζιόλης έπαιξε στόπερ). Από τους καινούριους, δυνατά έχει μπεί ο Χαρίσης στη διεκδίκηση της εντεκάδας(προχθές με τον Πανθρακικό, στο 15’ είχα μετρήσει ήδη από πλευράς του 4 κλεψίματα) και περιμένουμε εναγωνίως την επιστροφή του Τσίμιροτ.
- Στην επίθεση, τα πράγματα είναι μπερδεμένα. Ο ΠΑΟΚ έκανε σε αυτή τη γραμμή τη μεγαλύτερη μεταγραφή της ιστορίας του (Μπερμπάτοφ), τη μεταγραφή που του έχει βγεί περισσότερο από τις υπόλοιπες (Ροντρίγκεζ) και έχει επίσης έναν παίκτη που κάνει την καλύτερή χρονιά στην καριέρα του (Μάκ), καθώς και τον αρχηγό και φυσικό ηγέτη του (Κλάους). Παρ’όλα αυτά, ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να θέλει περίπου 10-15 τελικές για να σκοράρει στα περισσότερα παιχνίδια. Αυτά τα νούμερα είναι δυσανάλογα με την ποιότητα των παικτών που έχει στη γραμμή κρούσης της η ομάδα και πρέπει πάσει θυσία να βελτιωθούν
- Σε ότι αφορά τη διαχείριση του προπονητή, έχω να πώ πράγματα που μου άρεσαν, αλλά και πράγματα που με ξένισαν στην προσέγγιση του Τούντορ. Σε ότι αφορά τον πειθαρχικό έλεγχο, μου αρέσει που τον βλέπω να παθιάζεται και να προσπαθεί να το μεταλαμπαδεύσει και στους παίκτες. Επιπλέον, παω κόντρα στο ρεύμα και θεωρώ αρκετά καλό στοιχείο το οτι προσπαθεί να δώσει στους παίκτες του τα κίνητρα να αποδώσουν καλύτερα, ακόμα κι όταν κριτικάρεται για τις επιλογές του. Αυτά που δέ μου άρεσαν ως τώρα στον Τούντορ ήταν κατά κύριο λόγο 2 πράγματα: Αρχικά, οι σπόντες τις οποίες έχει πετάξει κατά καιρούς από τις συνεντεύξεις τύπου για τους παίκτες του. Είναι θεμελιώδης κανόνας του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ότι ο προπονητής μπορεί να τους πεί ότι θέλει στα αποδυτήρια, δημοσίως όμως οφείλει να υπερασπίζεται τους παίκτες του. Το δεύτερο ήταν η προχθεσινή προσέγγιση στο παιχνίδι με τον Πανθρακικό. Δέ νοείται κύριε Τούντορ να κατεβάζεις σε παιχνίδι ένα σύστημα χωρίς να το έχεις δοκιμάσει ούτε μία φορά στην προπόνηση(όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ), είναι επόμενο να μπερδέψεις την ομάδα σου
Κλείνοντας, θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι όταν αγωνίζεσαι εντός έδρας με τον ουραγό, σε παιχνίδι δηλαδή που εκ των πραγμάτων θα πρέπει να επιτεθείς, δε νοείται να μή βάζεις βασικό τον μοναδικό καθαρό σέντερ-φόρ που έχεις στη διάθεσή σου, ειδικά όταν τυχαίνει να είναι ο αρχηγός σου. Η ομάδα έχει δείξει κάποια καλά στοιχεία, αλλά και κάποια στοιχεία αφέλειας ως τώρα. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια από όλους για να βελτιωθεί η εικόνα της μετά τη διακοπή.
