Η ομάδα που υποστήριζα ανέκαθεν στο Ευρωπαϊκό στερέωμα ήταν η Λίβερπουλ. Το παράδοξο βέβαια της ιστορίας, είναι ότι δεν έχω ζήσει ακόμη πρωτάθλημα με τη μεγάλη ομάδα του Λιμανιού. Γεννήθηκα ένα χρόνο μετά το τελευταίο πρωτάθλημα που κατέκτησε. Ωστόσο, το μεγάλο παράδοξο αυτού του συλλόγου είναι ότι παρότι έχει σαφέστατα καθοδική πορεία τις τελευταίες 3 δεκαετίες, με εξαιρέσεις εδώ κι εκεί βέβαια, όπως το 2001, όταν και κατέκτησε όλες τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχε, πλήν του πρωταθλήματος και φυσικά τον αλησμόνητο τελικό της Κωνσταντινούπολης απέναντι στην άλλη ομάδα που υποστηρίζω στο εξωτερικό, τη μεγάλη Μίλαν, το 2005.
Ας έρθουμε όμως στο σήμερα. Μετά την απόλυση του Μπρένταν Ρότζερς τον προηγούμενο μήνα, η Λίβερπουλ βρέθηκε να ψάχνει προπονητή. Μετά την τρελή προπέρσινη χρονιά, όπου η Λίβερπουλ κατάφερε να χάσει το πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια της, ήρθε η φυγή του Σουάρεζ αρχικά και του αρχηγού Στίβεν Τζέραρντ το περασμένο καλοκαίρι και πλέον η Λίβερπουλ καλείται να χτίσει μια ομάδα από την αρχή.
Και θα είναι μια ιδιαίτερα νέα ομάδα αυτή που θα χτίσει η Λίβερπουλ. Με την πολιτική της τα τελευταία χρόνια να αγοράζει (πανάκριβα) κατ’αποκλειστικότητα νεαρούς και εξελίξιμους παίκτες( Φιρμίνο, Λαλάνα κ.α.), η Λίβερπουλ έχει φτιάξει ένα ρόστερ που διαθέτει ελάχιστη εμπειρία. Τέτοια ομάδα δημιούργησε και γαλούχησε στη νοοτροπία του νικητή ο Κλόπ και στη Ντόρτμουντ. Παίκτες όπως ο Γκέτσε κι ο Λεβαντόφσκι που μεσουρανούν αυτή τη στιγμή ήταν ευρέως άγνωστοι, μέχρι να τους αναλάβει ο χαρισματικός Γερμανός.
Σε τούτο το σημείο όμως, είναι αναγκαίο να γίνει μια παρένθεση για να αναφερθεί και η τελείως αντι-ποδοσφαιρική προσέγγιση στη συνεργασία του προηγούμενου προπονητή και της διοίκησης. Για να μιλήσουμε με νούμερα, η Λίβερπουλ είχε ξοδέψει για μεταγραφές τα τελευταία 3 χρόνια 210 εκατομμύρια ευρώ περίπου. Και παρότι το ποσό είναι τεράστιο, η ομάδα δεν έχει αποκτήσει ούτε έναν παγκόσμιας κλάσης παίκτη, επιμένοντας κατ’επανάληψη στο να ψωνίζει νέους και εξελίξιμους και φυσικά κατά 90% από την Πρέμιερ Λίγκ.
Αυτό συνέβαινε διότι δεν ήταν ο προπονητής αυτός που είχε τον τελευταίο λόγο στις μεταγραφές που πραγματοποιούσε ο σύλλογος. Η επιτροπή μεταγραφών που είχαν δημιουργήσει οι Αμερικάνοι ιδιοκτήτες της ομάδας, αποφάσιζε από κοινού με τον προπονητή για το ποιοί θα αποκτηθούν, παραβιάζοντας το δικαίωμα που έχει κάθε προπονητής ποδοσφαίρου, να επιλέγει αυτός τους παίκτες που ταιριάζουν στην ομάδα του, ανάλογα με τις δυνατότητες του συλλόγου. Και φυσικά, ξεφτίλα του Ρότζερς που δέχτηκε ευθύς εξ’αρχής κάτι τέτοιο!
Αυτό ήταν και το βέτο που έθεσε ο Γερμανός ερχόμενος στη Λίβερπουλ. Ο τελευταίος λόγος πλέον θα ανήκει στον προπονητή της ομάδας, όπως είναι και το φυσιολογικό.
Αυτό που θέλω να πώ εν ολίγοις, είναι ότι ο Κλόπ ήταν το ιδανικό σενάριο για τη Λίβερπουλ, όπως και η ομάδα ήταν από αυτές που σίγουρα θα μπορούσε να πεί κανείς ιδανικές για τον Κλόπ. Η Λίβερπουλ είναι ένας τεράστιος σύλλογος, με τεράστια βάση οπαδών και μεγάλη ιστορία, η οποία όμως έχει χάσει το δρόμο των επιτυχιών. Το ρόστερ της είναι νεανικό και φιλόδοξο και περιέχει παίκτες που μπορούν να γίνουν παγκόσμιας κλάσης, όπως ο Κουτίνιο και ο Μπεντέκε. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, μοιάζει με μια μεγενθυμένη Ντόρτμουντ, όπως την ανέλαβε το 2008 ο Κλόπο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και εντός μιάς πενταετίας την έκανε πρωταγωνίστρια σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Τα ως τώρα αποτελέσματα της ομάδας με τον Γερμανό στο τιμόνι της δεν είναι τα καλύτερα, βελτίωση όμως υπάρχει στο παιχνίδι της ομάδας κι αυτό είναι ξεκάθαρο σε όποιον την παρακολουθεί. Η νίκη με την Τσέλσι μας θύμησε ξανά ότι αυτή η ομάδα είναι εδώ και αξίζει να την παρακολουθήσουμε. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να είμαστε πολύ υπομονετικοί. Ο Κλόπ πάντοτε έπαιρνε το χρόνο του στις ομάδες που δούλεψε και τις έφερνε στο δρόμο των επιτυχιών. Κάτι ακόμα που περιμένω πως και πως είναι να δώ τον τρόπου που θα κινηθεί ο Κλόπ στη μεταγραφική αγορά. Αυτό που πάντα γούσταρα από τότε που ήταν στη Ντόρτμουντ, ήταν η συνήθειά του να ψάχνει σε αγορές έξω από τα συνηθισμένα. Δέν είναι τυχαίο που στην ομάδα του είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο παίκτες από την Ελλάδα, την Αρμενία, τη Γκαμπόν και την Ιαπωνία. Τον θεωρώ εξαιρετικά πρωτοπόρο σε αυτό και περιμένω να κρατήσει ίδια πολιτική και στη Λίβερπουλ.
