Κακός χαμός έχει ξεσπάσει την τελευταία εβδομάδα σχετικά με την απόφαση της κυβέρνησης να ανακαλέσει στο προσεχές μέλλον όλες τις άδειες των τηλεοπτικών καναλιών, ούτως ώστε να προκηρυχθεί στη συνέχεια διαγωνισμός για την κατοχύρωση των νέων τηλεοπτικών αδειών,(4 στον αριθμό), τις οποίες θα αποκτήσουν όσοι πλειοδοτήσουν.
Η κυβέρνηση δηλώνει ευθαρσώς ότι έτσι πολεμά τη διαπλοκή που, σύμφωνα με αυτήν, επιβουλεύονταν όλα αυτά τα χρόνια τη χώρα, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα και μη πληρώνοντας ούτε ευρώ για την εκπομπή του τηλεοπτικού σήματος. Επίσης, τα ιδιωτικά κανάλια κατηγορούνται πως έχουν μεγάλα χρέη τα οποία έχουν συσσωρευτεί κατά τα τελευταία χρόνια και τα οποία ποτέ δεν πληρώνονται. Για τη δικαιολόγηση του αριθμού των αδειών, η κυβέρνηση έφερε στη βουλή μία(εξαιρετικά αμφίβολης εγκυρότητας κατά την άποψή μου) μελέτη του πανεπιστημίου της Φλωρεντίας ότι, αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας, τόσα είναι τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας που μπορούν να υποστηριχθούν.
Από την πλευρά της αντιπολίτευσης έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία ανατροπής αυτής της απόφασης της κυβέρνησης, με την αιτιολόγηση ότι πρόκειται περί παρέμβασης στην ελευθερία του λόγου και του τύπου.
Εγώ δε θέλω να μπω σε διαδικασία να πω ποιος έχει περισσότερο ή λιγότερο δίκαιο σε αυτή τη διαμάχη. Προφανώς, το ότι τα ιδιωτικά κανάλια δεν πλήρωσαν το παραμικρό για τις συχνότητες εκπομπής τηλεοπτικού σήματος όλα αυτά τα χρόνια δε με αφήνει ικανοποιημένο, όπως όμως δε με αφήνει και ο περιορισμός των συχνοτήτων με βάση εξαιρετικά αμφίβολα στοιχεία. Επίσης, θα πρέπει οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι να βγουν υπεύθυνα και να εξασφαλίσουν τη διαφάνεια του διαγωνισμού και της λειτουργίας των σταθμών μετά από αυτόν. Αν είναι να χτυπήσουν τη διαπλοκή εγκαθιδρύοντας μια καινούρια διαπλοκή με αριστερή εσάνς, να το βράσω.
Πάμε όμως και στην άλλη πλευρά, αυτούς που πιστεύουν ότι με την περικοπή των συχνοτήτων και το κλείσιμο κάποιων από τα κανάλια, λαμβάνει χτύπημα η ελευθερία του λόγου στη χώρα. Εδώ και αρκετά χρόνια, η τηλεόραση στο δικό μου σπίτι είναι απλώς ένα ακόμα έπιπλο ψιλοδιακοσμητικό, το οποίο χρησιμοποιώ σχεδόν αποκλειστικά όταν υπάρχουν ζωντανές μεταδόσεις αθλητικών γεγονότων. Πέραν τούτου, ουδέν. Ας το πάρουμε όμως απ’ την αρχή. Η τηλεόραση ήρθε πριν από δεκαετίες στις ζωές μας ούτως ώστε να καλύψει τις ανάγκες μας στην ψυχαγωγία και την ενημέρωση.
Λοιπόν σήμερα, εγώ προσωπικά(και πολλοί ακόμα άνθρωποι στον περίγυρό μου) επιλέγω να ενημερώνομαι αποκλειστικά μέσω του ίντερνετ. Είναι αμεσότερο, είναι λειτουργικότερο και μου παρέχει και απείρως περισσότερες επιλογές για να διαλέξω από πού θα ενημερώνομαι. Ο καθένας μπορεί να βρεί αυτό που ψάχνει με ένα κλίκ στον υπολογιστή του και δε βλέπω το λόγο να περιμένω το δελτίο των 8 για να ενημερωθώ εν έτει 2016.
Στον τομέα της ψυχαγωγίας, κλάφτα Χαράλαμπε. Οι σειρές που έχουν ένα κάποιο ενδιαφέρον γίνονται όλο και λιγότερες στην ελληνική τηλεόραση και οι εκπομπές που χαρακτηρίζονται ‘’ψυχαγωγικές’’ δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένας οχετός κουτσομπολιού και λαϊφ στάιλ ξεράσματος που διαμόρφωσαν το χαρακτήρα της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες και που συνεχίζονται απτόητες, παρότι όλα τα υπόλοιπα σ’αυτή τη χώρα συρρικνώνονται. Δεν πα’ να κοπούν οι συντάξεις, οι μισθοί και το ίδιο το μέλλον για τη χώρα, η αισθητική του Κωστόπουλου μένει εδώ να μας τυραννάει.
Αλήθεια τώρα, στην εποχή της όλο και πιο ραγδαίας ανάπτυξης αυτού που λέγεται ίντερνετ, δε βρίσκω λόγο να εξεγερθώ που ενδέχεται να περιοριστούν τα μεγάλα κανάλια της τηλεόρασης. Σήμερα μόλις, ανακάλυψα ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον κανάλι στο Youtube, το History Buffs, μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εκπομπή για τον κινηματογράφο και την ιστορία και σκέφτηκα αν άραγε υπάρχει ποτέ η περίπτωση να δούμε κάτι τέτοιο στην ελληνική τηλεόραση. Την απάντηση την ξέρουμε όλοι και είναι κατηγορηματικά όχι. Θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τα μπούτια της Καινούριου και το κατά πόσον η όχι ο Γιάννης Σπαλιάρας πήδηξε μέχρι και την καινούρια του γειτόνισσα.
Ναι ρε Javier, αλλά τι θα γίνει με όλους αυτούς που θα χάσουν τις δουλειές τους; Γιατί δε τα λές αυτά; Μήπως είσαι παπαγαλάκι του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη; Λοιπόν κύριοι, αφενός μεν όταν τα χρόνια των παχιών αγελάδων(κι ας ήταν δανεικές) τα κανάλια κάνανε περικοπές και αφήνανε στο δρόμο εργαζόμενους απλά για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, με τη δικαιολόγηση πως ‘’δε βγαίνουν’’, δεν είδα καμμιά γάτα να κλαίει. Αφετέρου δε, είναι καιρός μια ακόμα έκφανση του ίντερνετ, η διαδικτυακή τηλεόραση, να ανεβεί ακόμα περισσότερο και να πάρει κι αυτή τη θέση που της αρμόζει. Ένα μέρος των εργαζομένων θα μπορέσει υπό προϋποθέσεις να αποκατασταθεί εκεί.
Συνοψίζοντας, μη μου ζητάτε να χύσω δάκρυα που κλείνουν όπως φαίνεται τα ιδιωτικά κανάλια. Η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς διάλυσης και υπάρχουν χίλια δυό άλλα θέματα που σηκώνουν καντήλιασμα για την καθεστηκυία τάξη (βλέπε μπλόκα, ασφαλιστικό κ.α.). Ας έκαναν όλα αυτά τα χρόνια τα κανάλια σωστή τηλεόραση, να ήμουν δίπλα τους στον αγώνα τους. Έτσι όμως που το χειρίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια, είτε 4 γίνουν, είτε μείνουν όσα είναι σήμερα, η τηλεόρασή μου θα μείνει το ίδιο ερμητικά κλειστή.
