Άφησα να περάσουν λίγο οι μέρες και να καταλαγιάσουν τα συναισθήματα που γέμισαν όλους τους Ευρωπαίους πολίτες στο άκουσμα του τρομοκρατικού χτυπήματος στο Παρίσι από το Ισλαμικό Κράτος. Το ερώτημα βέβαια που γεννάται εύλογα στον καθένα, είναι το τι γίνεται απο εδώ και πέρα. Ποιά πρέπει να είναι η στάση της Δύσης απέναντι στους φονταμενταλιστές του ISIS, οι οποίοι πλέον βάλλουν ανοιχτά εναντίον της, κηρύσσοντας της τον πόλεμο. Είναι ένα εύλογο μέν, αλλά όχι τόσο εύκολο όσο ακούγεται να απαντηθεί ερώτημα.
Ας αρχίσουμε με το δεδομένο ότι γεωγραφικά, ο πλησιέστερος πολύ δυνατός για το Ισλαμικό Κράτος αντίπαλος από στρατιωτικής άποψης είναι η Ρωσία. Μιά Ρωσία που έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και μερικές εβδομάδες τις επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και δείχνει αποφασισμένη να επιστρατεύσει μεγάλα όπλα και μεγάλες στρατιές στις μάχες εναντίον του. Η Ρωσία τυγχάνει επίσης να είναι ο βασικότερος σύμμαχος του καθεστώτος Άσαντ στον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στη Συρία. Οι Ρώσοι έχουν θέσει ώς κόκκινη γραμμή τους να παραμείνει ο Άσαντ στη θέση του, σε κάθε περίπτωση διαπραγμάτευσης που έχει γίνει με τη Δύση. Αυτό σημαίνει ότι άν συναινέσει η Δύση στο να προελάσει ανοιχτά ο Ρωσικός στρατός εναντίον του ISIS, ο Σύριος ηγέτης προφανέστατα θα μείνει στη θέση του, τουλάχιστον ώσπου να οργανωθεί μια διάδοχη κατάσταση. Είναι λοιπόν διατεθειμένες οι δυτικές δυνάμεις να δεχθούν μια διάδοχη κατάσταση με τον Άσαντ, ο οποίος είναι σημαντικό εμπόδιο στα πλάνα που είχαν για την περιοχή; Από στρατιωτικής απόψεως, είναι ξεκάθαρο ότι η Ρωσία έχει τη δυνατότητα να συνθλίψει το Ισλαμικό Κράτος και μάλλον σε σύντομο χρονικό διάστημα, αφού ο στρατός των Τζιχαντιστών είναι καλός στις μάχες με ελαφρύ οπλισμό(πιστόλια, αυτόματα), αλλά δύσκολα θα μπορέσει να αντισταθεί σε έναν οργανωμένο και έμπειρο στρατό, πόσο μάλλον τόσο μεγάλου μεγέθους.
Υπάρχει ωστόσο κι άλλη μία παράμετρος που είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψιν, κι αυτή είναι οι Κούρδοι. Ο λαός ο οποίος ξεκίνησε πολύ πριν τους υπόλοιπους να πολεμά τους Τζιχαντιστές. Οι Κούρδοι όπως γνωρίζουμε δεν έχουν αναγνωρισμένο κράτος. Ο πληθυσμός τους είναι αρκετά μεγάλος, αλλά διασκορπισμένος σε Ιράκ, Συρία και, κατα κύριο λόγο στην Τουρκία. Θα μπορούσαν λοιπόν οι Κούρδοι να αποτελέσουν υπολογίσιμη δύναμη στην περιοχή , σε περίπτωση συνεργασίας του ΝΑΤΟ και των δυτικών δυνάμεων μαζί τους. Σε αυτό βέβαια, η Δύση θα βρεί απέναντί της τους Τούρκους. Το κράτος που είναι η βαλβίδα διοχέτευσης των προσφύγων στην Ευρώπη, την ανερχόμενη οικονομικά Τουρκία στα χέρια του Ερντογάν, ο οποίος πάντως μόνο Δύση δε θυμίζει, την Τουρκία που είναι το πιό κοντινό όμως στην Ευρώπη μουσουλμανικό κράτος. Την Τουρκία που πλέον συνεδριάζει-όχι ομότιμα ακόμη- στις συνόδους κορυφής της ΕΕ για το προσφυγικό ζήτημα.
Σε όλα αυτά τα ερωτήματα καλείται να απαντήσει η Δύση. Δέν είναι μία απόφαση που μπορείς να την πάρεις ελαφρά τη καρδία, κακά τα ψέματα. Προσωπική μου άποψη είναι πως το Ισλαμικό Κράτος είναι αναγκαίο να συντριβεί, με όποιο κόστος. Τα κράτη που ίσως και να πιστεύουν στο διάλογο μπορούν να βρούν μια λύση μέσα από αυτόν. Το Ισλαμικό Κράτος είναι ξεκάθαρο που πιστεύει και ποιό είναι το σχέδιό του για τον κόσμο….
Υ.Γ. 1: Οι εμπρησμοί καταυλισμών προσφύγων στο Calais και μία άποψη που έχει κυκλοφορήσει σχετικά με την απαγόρευση της εισροής μεταναστών στις δυτικές χώρες είναι απλούστατα μια μαλακία και μισή. Από αυτόν ακριβώς τον τρόμο τρέχουν για να ξεφύγουν αυτοί οι άνθρωποι. Είναι τουλάχιστον απάνθρωπο να τους αφήνεις στο έλεος των φανατικών. Επίσης, ένα μεγάλο ποσοστό, άν όχι όλοι οι τρομοκράτες που χτύπησαν το Παρίσι, είναι Ευρωπαίοι πολίτες. Οι τζιχαντιστές είναι ήδη στην Ευρώπη, το θέμα είναι πλέον να μήν έχουν για τί να πολεμήσουν.
Υ.Γ. 2: Τι να έχει άραγε να μας πεί ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας που θα γέμιζε, κατά δήλωσίν του, την Ευρώπη με Τζιχαντιστές για τα γεγονότα;
Υ.Γ. 3: Πρίν από αρκετά χρόνια, ένας καλός μου φίλος είχε γράψει: ‘’Αλήθεια, δε θέλω να σκέφτομαι τι θα διαβάζαμε άν υπήρχαν τα social media την 11η Σεπτεμβρίου’’. Τώρα λοιπόν ξέρουμε τί θα διαβάζαμε άν υπήρχαν social media στην επίθεση στους δίδυμους πύργους. Έναν ακατάσχετο οχετό ανόητων και ατεκμηρίωτων απόψεων. Το τί μαλακία έχω διαβάσει τις τελευταίες μέρες, δεν περιγράφεται.
